Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ένας άντρας που θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του
«κυνηγό»
κάνει
τα πάντα μέχρι να πάρει αυτό που θέλει
και μόλις το πάρει απλά ξενερώνει και
το αφήνει.
Νόμιζα
πως όταν γουστάρεις κάτι και προσπαθείς
να το κερδίσεις με κάθε τρόπο, όταν πλέον
το αποκτήσεις νιώθεις ευγνώμων.
Τόσο
λάθος πια;
Είμαι
υπέρμαχος της άποψης «ο
άντρας κυνηγάει, η
γυναίκα ψαρεύει»
αλλά, πραγματικά,
δεν μπορώ να μπω στο μυαλό σας –άλλωστε
αν μπορούσα θα ήμουν ευτυχισμένη– και
να καταλάβω γιατί όταν καταφέρετε να
αποκτήσετε το αντικείμενο του πόθου
σας, ξαφνικά, όλως παραδόξως, δεν σας
κάνει.
Τι
το ξενέρωτο έχει να σε γουστάρει o
άνθρωπος που τόσο καιρό πασχίζεις
να κερδίσεις;
Μην
μου πείτε πως βαρεθήκατε, δεν θα σας
πιστέψω.
Είτε
σας πάρει μία μέρα είτε έναν μήνα, (σε
κάποιους παίρνει και χρόνια) για να
πετύχετε το σκοπό σας, την ίδια αντίδραση
θα έχετε.
Το
ξενέρωμα, το πάγωμα.
Κι
αυτό που έχω μεγαλύτερη απορία είναι
γιατί να χάνεστε έτσι απλά όταν εμείς
δε ζητήσαμε τίποτα παραπάνω από αυτό
που εσείς είχατε ή έστω αυτό που θέλατε
να δώσετε;
Ακόμα
και το λίγο σου μπορεί να είναι αρκετό
για κάποιον.
Κι
επειδή δε μ'αρέσει να βάζω όλους τους
ανθρώπους σ'ένα τσουβάλι, κάπου εδώ να
σημειωθεί ότι αναφέρομαι στη συγκεκριμένη
πάστα αντρών που αυτοαποκαλούνται
κυνηγοί,
ενώ στην ουσία δεν είναι τίποτα παραπάνω
από κακομαθημένα παιδάκια που λυσσάνε
να αποκτήσουν αυτό που απλά δε μπορούν
άμεσα να έχουν ή δεν έχουν ήδη.
Κυνηγός, φίλε μου,
είναι αυτός που θα του γυαλίσει κάτι
και θα το αποκτήσει πάσει θυσία.
Με
θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους.
Κι
όταν το κερδίσει, θα κοιτάξει να το
απολαύσει,
δε θα το πετάξει επειδή κουράστηκε μέχρι
να εκπληρώσει το στόχο του.
Δεν
μας εντυπωσιάζει το μπλαζέ σου υφάκι
ούτε το καλό αυτοκίνητο που μπορεί να
έχεις.
Δεν
μας νοιάζει αν έχεις πάει με 100 γκόμενες
ή με 10.
Ούτε
το πόσα βγάζεις από τη δουλειά σου.
Αυτά
είναι για τις γυναικούλες που ψάχνουν
να καπαρώσουν το κελεπούρι (κι ας είναι
με το ένα πόδι στον τάφο), έχει λεφτά κι
ακριβό αμάξι, συνεπώς πρέπει να τον
τυλίξουν, fuck logic.
Αν,
όμως, δεν είσαι διατεθειμένος να μπλέξεις
με γυναικούλες αλλά με πραγματικές
γυναίκες καμία σημασία δεν έχουν όλα
αυτά.
Σημασία
έχει να είσαι
αληθινός και
ντόμπρος. Αυτό που θα δείξεις ότι θέλεις,
αυτό να είναι.
Όχι
να δείχνεις ότι θέλεις αγάπες και
λουλούδια κι εσύ μετά το πρώτο πήδημα
να την κάνεις μ'ελαφρά.
Όχι
τίποτα άλλο, κακό και σ'εσένα τον ίδιο
κάνεις γιατί βάζεις σ'ένα τριπάκι την
κοπέλα να ψάχνεται:
«τι
έγινε, γιατί χάθηκε,
τι έκανα λάθος;»
και να σε πρήξει κι
όλας αφού εσύ δεν ήθελες κάτι περισσότερο
από ένα βράδυ.
Ενώ
αν είσαι ξεκάθαρος από την αρχή όλα θα
είναι πολύ καλύτερα.
Δείχνεις
με τη συμπεριφορά και τον τρόπο σου ότι
γουστάρεις μια φάση και τίποτα περισσότερο.
Ή
αντίστοιχα (για να μην είμαι και
μονόπλευρη), επειδή υπάρχουν πολλές
γυναίκες που γουστάρουν να περνάνε καλά
και καμία σχέση δεν έχουν με τις περαιτέρω
δεσμεύσεις, «δηλώνεις»
εξ'αρχής το σκοπό σου και τι
επιθυμείς από
εκείνη γιατί μπορεί η κοπελιά απλά να
θέλει μια
βραδιά με τον κούκλο που γνώρισε και να
μην έχει καμία όρεξη για μετέπειτα
μηνύματα του στιλ
«πού
χάθηκες, να το ξανακάνουμε, πάμε σήμερα
για καφέ;»
που
θα στείλεις με σκοπό να προσπαθήσεις
να την προσεγγίσεις.
Οι
γυναίκες είμαστε παράξενα πλάσματα
(δεν περιμένεις εμένα, άλλωστε, για
να το μάθεις). Κάποιες φορές γουστάρουμε
το παραμύθι μας -σε συγκεκριμένες
περιπτώσεις κι ανάλογα το άτομο, αλλά
σε γενικά πλαίσια γουστάρουμε την
αλήθεια.
Κι
εδώ που τα λέμε αρκετά παραμύθια ακούσαμε
μέχρι να μεγαλώσουμε, δε νομίζετε;
Όπως
μας φερθείς, θα σου φερθούμε.
Δε θέλουμε ψευτοαντράκια, ούτε ψευτονταϊλίκια,
ούτε ρομαντισμούς του κώλου.
Δε
θέλουμε γενικά τίποτα ψεύτικο.
Μισούμε
την κοροϊδία
-όπως κάθε
ανθρώπινο ον πιστεύω- και το
μόνο που θέλουμε είναι να είσαι ειλικρινής
γι αυτό που θέλεις και ζητάς.
Κι
αν δεν κάνεις σ'εμένα, μη σκας, θα κάνεις
σε κάποια άλλη.
Δεν
είμαστε φτιαγμένοι όλοι για να ταιριάζουμε
με όλους.
Γι
αυτό μην προσπαθείτε τόσο να μας
πείσετε για κάτι που δεν είστε.
