Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο κοινότυπες, τελικά. Γνωρίζεις
κόσμο πάντα με τις καλύτερες προοπτικές και τις ομορφότερες συστάσεις. Ο
καθένας παρουσιάζει τον εαυτό του δίκαιο, σοβαρό και πετυχημένο.
Θα μου πεις, βέβαια, αν ερχόταν κάποιος και σου
έλεγε: «Γεια, είμαι μαλάκας,
άβουλος και με ζει η μάνα μου», θα έμπαινες στον κόπο να τον γνωρίσεις; Την ξέρεις την απάντηση
και γι᾽ αυτό το λόγο δε χρειάζεται να επεκταθώ.Έτσι, λοιπόν, κρύβει τη σκατίλα άτσαλα στην ντουλάπα του δωματίου του και παρουσιάζεται ως τρομερός οικοδεσπότης στη «συναρπαστική» ζωή του. Σε μια ζωή όπου πετυχαίνει τα πάντα μόνος του, είναι ακριβοδίκαιος κι αν έτυχε κάποια στιγμή να μην τα καταφέρει, φταίει οτιδήποτε άλλο εκτός απ᾽ αυτόν. Φταίει το σύστημα, τα ζώδια, τ᾽ άστρα ή το κακό αφεντικό που δεν εκτιμάει το ταλέντο του.
Γνωρίζοντας αρκετούς τέτοιους, μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, δε
θα γράψω τι θέλεις να είσαι στα 30 αλλά τι, για κανένα λόγο, δε θέλεις.
Δε θέλεις να σε ζει η μάνα σου. Να σκας και να της ζητάς χαρτζιλίκι για τσιγάρα.
Δε θέλεις να βρίζεις τον πρώην σύντροφό σου, ενώ παράλληλα εξαρτάσαι απ᾽ αυτόν.
Δε θέλεις να υποκύπτεις σε κουτσομπολιά που λέγονται πίσω απ᾽ την πλάτη κάποιου
και να συμμετέχεις.
Δε θέλεις να σε λυπάται κανείς κι ούτε να το
επιζητάς. Δε θέλεις να είσαι
διπλωμάτης μόνο και μόνο για να δείχνεις ωραίος στα μάτια όλων. Δε θέλεις να
έχει καταφέρει κάποιος να σου βάλει τα δυο πόδια σ᾽ ένα παπούτσι. Δε θέλεις να το παίζεις γνώστης, ενώ στην
πραγματικότητα δεν είσαι.
Δε θέλεις να καταντήσεις
χασικλής που ξυπνάει στις 17:00 τ᾽ απόγευμα, παίζοντας το ψευτοδιανοούμενος
μουσικός. Δε θέλεις να σε δείχνουν και να λένε «γλοιώδης». Καλύτερα μαλάκας για
τους πολλούς κι εντάξει για τους λίγους, παρά τσουτσέκι για όλους.
Δε θέλεις να πηγαίνεις κάπου με δυο χέρια και δυο πόδια και ν᾽ απαιτείς, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δε σου ανήκει και δεν έχεις κανένα λόγο. Δε θέλεις να μη λογαριάζουν την άποψή σου.
Κι άλλα πολλά «δεν» που θα μπορούσα να σου γράψω βιβλίο.
Δε θέλεις να πηγαίνεις κάπου με δυο χέρια και δυο πόδια και ν᾽ απαιτείς, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δε σου ανήκει και δεν έχεις κανένα λόγο. Δε θέλεις να μη λογαριάζουν την άποψή σου.
Κι άλλα πολλά «δεν» που θα μπορούσα να σου γράψω βιβλίο.
Βέβαια, απ᾽ τα λόγια ως τις πράξεις, μια ζωή δρόμος. Κι αν αυτόν το
δρόμο τον πήρες ήδη στραβά, τότε λυπάμαι, δεν υπάρχει γυρισμός. Λένε πως
πρώτα βγαίνει το χούι και μετά η ψυχή. Δεν έχουν κι άδικο.
Θα μισείς πάντα τα κουτσομπολιά αλλά θα ψοφάς πάντα να μάθεις τι
έγινε, μ᾽ ένα πρόσωπο δήθεν όλο έκπληξη. Θα κράζεις πίσω απ᾽ την πλάτη του τον
άλλον και θα διασπείρεις φήμες, ενώ μπροστά του θα συμπεριφέρεσαι με τον
καλύτερο τρόπο. Θα το παίζεις θύμα ενώ στην πραγματικότητα θα είσαι ο
μεγαλύτερος θύτης.
Ένας γνήσιος εκπρόσωπος του τσίρκο Μεντράνο που για να φανεί, θα γαντζωθεί σ᾽ όποια πλάτη
βρει μπροστά του.
Εντάξει, ναι, καταλαβαίνω πως ο μεγαλύτερος φόβος σου είναι να μην
είσαι στο επίκεντρο της προσοχής. Μην τυχόν και σβήσουν τα φώτα και δεν είσαι
πλέον εσύ ο πρωταγωνιστής.
Μα, ξέρεις κάτι;
Για να μην κρέμεσαι από ξένα αρχίδια, πρέπει πρώτα ν᾽ αποκτήσεις
δικά σου, και για να γίνει αυτό θέλεις πολύ κόπο. Με λόγια του αέρα δε φύτρωσε
τίποτα εκεί κάτω, παρά
μόνο ανεμογκάστρι.
