728x90 AdSpace

Latest Articles

5 Ιαν 2016

Τα παιδιά πρέπει να ζουν με ξεγνοιασιά - Μαρίνα Μαγουλιανού - 5 Ιαν 2016


Μια ηλιόλουστη μέρα στην καρδιά του χειμώνα! Ευλογία! Κάνεις μια βόλτα στο πάρκο με την κόρη σου. Κι εκεί που περιμένεις ν’ ακούσεις χαρούμενες παιδικές φωνές και γέλια, ακούς κυρίως φωνές γονιών, μαζί και τη δική σου, γεμάτες ανησυχία: «Μην τρέχεις, θα ιδρώσεις», «Πρόσεχε, θα λερώσεις τα ρούχα σου», Μην πηδάς, θα χτυπήσεις». Μη, μη, μη, μη…

Εσύ δηλαδή πώς μεγάλωσες; Με φίλους, να τρέχεις, να πηδάς και να ματώνεις τα γόνατα σου. Να ξημεροβραδιάζεσαι στη γειτονιά και να σκαρώνεις κάθε είδους σκανταλιά. Να σκαρφαλώνεις σε συκιές και μουριές! Με μπουγελώματα και κόντρες με τα ποδήλατα. Με μια γειτονιά γεμάτη από παιδιά, έτοιμα για παιχνίδι ανά πάσα στιγμή. Κλέφτες κι αστυνόμους και φωτιές του Αϊ-Γιαννιού κι ό,τι άλλο κατέβαζε ο νους σας.

Ωραία χρόνια. Ούτε υπολογιστές, ούτε τάμπλετ, μόνο μια τηλεόραση που έβλεπες πού και πού κινούμενα σχέδια, και καμιά ταινία το βράδυ μʾ όλη την οικογένεια μαζεμένη. Άντε στην καλύτερη και κανένα βιντεοπαιχνίδι. Τόσο γρήγορα τα ξέχασες; Εσύ τι έπαθες δηλαδή;

Αλήθεια ποια φρενίτιδα έχει πιάσει τους γονείς σήμερα; Προτιμούν τα παιδιά τους βιδωμένα μπροστά σε μια οθόνη, αποβλακωμένα ρομποτάκια. Ήρεμα, ήσυχα, καθαρά και τακτοποιημένα, να είναι σοβαρά και συνεπή στις απαιτήσεις των γονιών τους. Μη χτυπήσουν, μην κακοπαθήσουν. Ντυμένα με φιρμάτα ρούχα και παπούτσια που δεν πρέπει να χαλάσουν, λεκιάσουν, τσαλακώσουν.

Δες λίγο τα προσωπάκια τους. Μήπως λείπει κάτι; Πού πήγε όλο το γέλιο, το φως κι η ξεγνοιασιά; Τόσο πιεσμένος είναι ο χρόνος μας ή τόσο εγωιστές έχουμε γίνει;
Μήπως τελικά είναι πιο εύκολο να πεις «όχι», όταν μπορείς να πεις στο παιδί σου «ναι»;

«Ναι, παίξε στο χώμα. Θα λερωθείς αλλά θα το χαρείς, κι εγώ μετά θα σε πλύνω, θα σʾ αλλάξω και θα πλύνω τα λερωμένα σου ρούχα. 
Ναι, πήδα. Κι αν χτυπήσεις, θα μάθεις την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεκτικός και να σιγουρεύεις το βήμα σου. Εγώ θα σου βάλω ιώδιο στην πληγή και θα σε φιλήσω να σου πάρω τον πόνο».

Μήπως είναι φορές που λες «ναι», ενώ χρειάζεται να πεις «όχι», απλά επειδή είναι πιο βολικό;
«Όχι, μη δεις άλλη τηλεόραση, πάμε να παίξεις μ’ ένα φίλο σου. Όχι, μην παίξεις άλλο στον υπολογιστή, έλα να διαβάσουμε ένα βιβλίο».

Εν πάση περιπτώσει, επιμένεις να μεγαλώσεις το παιδί σου σαν μικρομέγαλο; Ωραία, κάν’ το  σωστά! Δώσε του αξίες! Μάθε του να αντιμετωπίζει τις αναποδιές με χιούμορ. Ακόμα κι αν αποτύχει, να μην τα παρατάει αλλά να συνεχίζει να προσπαθεί μέχρι να τα καταφέρει.
Να είναι ειλικρινής και να μην προσπαθεί να γίνεται πάντα αρεστός. Να βρίσκει την ομορφιά στα πιο απλά πράγματα, στη φύση γύρω του. Να αναλαμβάνει ευθύνες και νʾ αναζητά τη γνώση.

Κοίτα λίγο γύρω σου τα παιδιά. Φαντάσου τον εαυτό σου πάλι παιδί. Γύρνα πίσω και στάσου. Απλά σκέψου τι θέλεις να κληροδοτήσεις στο παιδί σου. Τι έχεις αγαπήσει; Τι έχεις μάθει; Δε θέλεις να τα μοιραστείς μαζί του; Να είσαι εκεί στο μεγάλωμα του ουσιαστικά και να το μπολιάσεις μʾ αγάπη κι ομορφιά;
Αυτά θα είναι τα όπλα του για το μέλλον ˙ τα αποθέματα στην καρδιά του.




Μαρίνα Μαγουλιανού

Γεννήθηκα σ' ένα νησί ηλιόλουστο, μέσα στην κάψα του καλοκαιριού, την ώρα που ο ήλιος ακρακουμπούσε την θάλασσα. Είμαι πλάσμα των αντιθέσεων, καρπός πάθους άκρατου αλλά και παιχνίδι της τύχης. Τα χρόνια που τριγυρίζω, τα με τον καλύτερο τρόπο: γνωρίζω και αγαπώ ανθρώπους. Βρίσκω το θαύμα και τη μαγεία που κρύβει η καθημερινότητα. Νιώθοντας καταραμένη (Στοιχειωμένη από το όραμα ενός καλύτερου κόσμου, δεν μπορώ να επαναπαυτώ και να βολευτώ σε μια οριοθετημένη, τακτοποιημένη ζωή) αποφάσισα να κάνω τον εαυτό μου καλύτερο και να τον μοιραστώ μέσω της τέχνης. Ελπίζω αυτή η προσπάθεια να ευοδωθεί!

Website: iLov.gr

  • Facebook Comments
Scroll to Top