728x90 AdSpace

Latest Articles

18 Φεβ 2016

Δεν παντρεύομαι, εγώ δεν νοικοκυρεύομαι - Ανώνυμος - 18 Φεβ 2016


Η πλειοψηφία των μικρών παιδιών μεγαλώνει με διάφορα πρότυπα και, καλώς ή κακώς, και με κάποια στερεότυπα που περνούν από γενιά σε γενιά.


Τα μικρά κοριτσάκια, ας πούμε, ανεξαιρέτως τόπου καταγωγής και περιβάλλοντος ανατροφής, στην πλειοψηφία τους μεγαλώνουν με το «περιμένοντας το πρίγκιπα» και με το «όταν μεγαλώσεις θα βρεις κι εσύ ένα καλό παλικάρι να παντρευτείς».

Έτσι, ακολουθούσαν ατέλειωτες πρόβες νυφικού και γαμήλιων τελετών, παίζοντας με τις κούκλες ή ντυμένες με κάποιο άσπρο φόρεμα, όλες κάποια στιγμή περπατήσαμε περήφανα σαν «νύφες» με τις φίλες μας να έχουν το ρόλο πότε της κουμπάρας και πότε των παρανύμφων εν μέσω αθώων αναπαραστάσεων.

Ώσπου έρχεται η στιγμή που, ενώ έχεις αφήσει πίσω σου αυτά τα παιχνίδια ρόλων, το θέμα του γάμου επανεμφανίζεται.

Είσαι μια όμορφη εργένισσα που ξέρει τι ζητά κι ονειρεύεται. Παρ᾽ όλα αυτά έχεις φτάσει σε μια ηλικία (30 συν, πλην) που θα μπορούσες να έχεις ήδη παντρευτεί.

Ο οικογενειακός, ο κοινωνικός αλλά κι ο φιλικός σου περίγυρος τώρα τελευταία όλο και φροντίζει να στο θυμίζει. Κάτι οι θείες σου που σου εύχονται συνεχώς στις χαρές σου, κάτι οι φίλες σου που τυχαίνει να παντρεύονται σε λίγους μήνες, κάτι η μάνα σου που αρχίζει να σε θεωρεί γεροντοκόρη, έχεις αρχίσει να φλερτάρεις με την είσοδο στο Δρομοκαΐτειο.

Ώσπου, σε μια έκρηξη ειλικρίνειας κι αφού η υπομονή σου έχει φτάσει στο αμήν, κάνεις το σφάλμα ν᾽ ανακοινώσεις περίτρανα πως δε σκοπεύεις σύντομα να παντρευτείς, όχι γιατί δεν έχεις βρει ακόμη τον κατάλληλο σύντροφο αλλά γιατί απλά…δε θέλεις!

Κι εκεί σκάει η βόμβα. Τα σοκ διαδέχονται το ένα το άλλο, τα υπερήλικα μέλη της οικογένειας λιποθυμούν ή πάνε για εγκεφαλικό, οι φίλες σου σε κοιτούν με τρόμο κι η μητέρα σου λίγο θέλει για να βάλει τα κλάματα.

Βρε, σεις! Ηρεμήστε λίγο! Τι στο καλό; Από πότε η ευτυχία κι η πληρότητα ενός ανθρώπου εξαρτάται απ᾽ το γάμο του;

Ποιος νόμος υπάρχει που υπαγορεύει την υποχρεωτική παντρειά; Κι από πότε μια γυναίκα που δηλώνει πως δε θέλει να παντρευτεί ή έχει ξεπεράσει την «πρέπουσα» ηλικία για γάμο, θεωρείται γεροντοκόρη και δυστυχισμένη;

Δεν έχει άλλα πράγματα στη ζωή της που να της δίνουν χαρά; Γιατί πρέπει ντε και καλά να έχει ως σκοπό της ζωής της το γάμο και το να κάνει και πέντε, έξι κουτσούβελα;
Και φυσικά μπορεί να έχει ένα σύντροφο αλλά να μη θέλουν να παντρευτούν. Να επιθυμούν μόνο την ελεύθερη συμβίωσή τους.

Για να τα συμπεριλάβουμε, λοιπόν, όλα μαζί μήπως βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα.
Κάθε άνθρωπος και κατ’ επέκταση κάθε γυναίκα, έχει δικαίωμα να ζήσει τη ζωή της όπως θέλει και να επιλέξει να μην ακολουθήσει κλισέ και παρωχημένα πρότυπα.

Σέβεται την επιθυμία των άλλων γυναικών που ονειρεύονται γάμους και δεξιώσεις, αλλά η ίδια μετά από ώριμη σκέψη κι έπειτα απ᾽ τις ως τώρα εμπειρίες της, επέλεξε πως ο γάμος, απλά δεν είναι για αυτήν. Δε θέλει!

Βλέπει νυφικά και παθαίνει κρίση πανικού, φαντάζεται το γαμπρό να την περιμένει στην είσοδο της εκκλησίας και τρέχει να σωθεί. Κάνει εικόνα τη βέρα στο δάχτυλο της και την πιάνει αλλεργία.

Ούτε αυτή έχει πρόβλημα, ούτε κι όσες θέλετε τ᾽ ακριβώς αντίθετα πράγματα. Απαιτείται κι απ᾽ τις δυο πλευρές σεβασμός και κατανόηση. Ούτε όσες είναι κατά του γάμου πρέπει να στολίζουν με κοσμητικά επίθετα τύπου (γυναικούλες, βολεμένες)  τις άλλες, ούτε όμως κι όσες παντρεύονται, αρραβωνιάζονται ή δίνουν λόγο πρέπει να θεωρούν τις πιο ανεξάρτητες γυναίκες, προβληματικές.

Όχι, αγαπημένες μου. Χωνέψτε το πια! Δε θέλουμε όλοι τα ίδια πράγματα και δεν αφήνουμε καμιά κοινωνική σύμβαση να μας επιτρέψει πως θα ζούμε. Δε θέλουμε να παντρευτούμε κι είναι οριστικό και αμετάκλητο. Ούτε θα λυγίσουμε μπροστά στο πρώτο μονόπετρο που θα μας προσφερθεί και φυσικά έχουμε επίγνωση και των συνεπειών αυτής μας της επιλογής, καθώς κι ο σύντροφός μας θα πρέπει να συμβιβαστεί και ν᾽ αποδεχτεί αυτό το κομμάτι του εαυτού μας.

Για μας η πραγματική ευτυχία δε γράφεται σε προσκλητήριο ούτε διαδραματίζεται σε μια εκκλησία ή δημαρχείο. Δεν ονειρευόμαστε πέπλα, ανθοδέσμες, τούρτες και πρώτους χορούς.

Ονειρευόμαστε απλά μια όμορφη, ήρεμη ζωή κι αν πραγματικά βρεθεί κι αξίζει, ένα μοναδικό χέρι που θα μας κρατάει από δω κι έπειτα. Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο και μια υπόσχεση αληθινής αγάπης χωρίς δαχτυλίδια και πολύτιμα πετράδια. Ένα παντοτινό σ’ αγαπώ  που θα ειπωθεί με πρωταγωνιστές μόνο εμάς και το σύντροφό μας. Χωρίς κάμερες, φώτα και στημένες φωτογραφίες.

Η αληθινή ευτυχία για μας αφορά αποκλειστικά εμάς και κανέναν άλλο. Χωρίς μάρτυρες και χωρίς πανηγυρισμούς. Παρασκηνιακά με αληθινά λόγια και βλέμματα.





  • Facebook Comments
Scroll to Top