Σε προηγούμενο άρθρο είχε τεθεί
το ερώτημα: Τι γίνεται αφού χωρίσεις; Τι γίνεται, λοιπόν; Μόλις ξεπεράσεις το
χωρισμό σου, παίρνεις την απόφαση να πας γι᾽ άλλα. Και φτάνει η στιγμή
που γνωρίζεις τα άλλα, κι αναφωνείς: «Ναι, διάολε! Εδώ είμαι!»
Μιλάτε, βγαίνετε, γνωρίζεστε, πληρώνετε, φεύγετε, και φτάνετε
σπίτια σας. Πετάς κλειδιά, βγάζεις μπουφάν, κάθεσαι στον καναπέ σου και
σκέφτεσαι πως την πάτησες. Κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, λάμπεις, χαμογελάς. Ξέρεις
ότι έπαθες χοντρή ζημιά.
Σου βάζεις ένα ποτήρι κρασί, και στο μυαλό σου παίζει ένα
ερωτοσεξουλιάρικο τραγούδι. Σε πιάνεις να ξαναχαμογελάς. Ξέρεις ότι τα
άτομο αυτό ήταν να έρθει σ᾽ αυτή την περίοδο που το είχες ανάγκη, ως εμψύχωση κι
ως επιβεβαίωση ότι τελικά δε χάθηκε κάθε ελπίδα εκεί έξω.
Δε χάνεις στιγμή και στέλνεις ευχαριστήριο μήνυμα. Πιάνετε συζήτηση
κι όσο αυτή εξελίσσεται, νιώθεις πως έχεις μέλλον και ότι τελικά θα δέσει
το γλυκό.
Σε συναρπάζει ψυχή τε και σώματι,
οπότε σοφά αποφασίζεις να ξαναβρεθείτε άμεσα ώστε να γνωρίσεις καλύτερα το
άτομο που σε ταράζει με τον πιο όμορφο τρόπο.
Και γίνεται. Βγαίνετε, κι αυτή τη φορά καταλαβαίνεις πως μόνο
και μόνο απ᾽ την έκβαση της συζήτησης, ανήκετε ο ένας στον άλλο. Ακόμη κι
αν αυτό συμβεί μονάχα για μία νύχτα, ξέρεις ότι θα ᾽ναι ίσως η καλύτερή σου.
Αποφασίζετε να το συνεχίσετε σε
σπίτι κι η σκέψη αυτή δε σου κακοφαίνεται καθόλου. Για να είμαστε απολύτως
ειλικρινείς, δε σκέφτεσαι και πολύ αυτή την ώρα ν᾽ αρνηθείς.
Μπαίνετε σπίτι. Βγάζετε πανωφόρια, κάθεστε στο σαλόνι, και
σου προσφέρει κάτι. Ίσως στην αρχή να διστάσει, έως να νιώσεις πιο
άνετα. Τελικά, αποφασίζεις να πιεις κάτι -μην προσβάλλεις και τον
άνθρωπο.
Αφού μπεις σε mood, βλέπεις ότι εκείνος κάνει κίνηση και σε
πλησιάζει. Κάπως δειλά στην αρχή. Διστάζετε, όμως, τελικά τα χείλη σας
ενώνονται σ᾽ ένα μακρόσυρτο, υγρό και άκρως αισθησιακό φιλί. Να ᾽ναι καλά οι
Θεοί του αλκοόλ που σε βοήθησαν να μειώσεις συστολή κι αντιστάσεις.
Αφού τελειώσει αυτό το φιλί, κοιτιέστε κατάματα και τρέμετε, γιατί
νιώστε και οι δύο το πόσο πολύ ταιριάζετε κι εδώ. Μόνο απ᾽ τα βλέμματα
οδηγείστε σχεδόν μηχανικά στα ενδότερα του διαμερίσματος, και χωρίς ίχνος
τύψεων, κυλιέστε ρυθμικά σ᾽ έναν βάλτο ηδονής.
Επιστρέφεις σπίτι σου την επόμενη, και σχεδόν φωναχτά λες πως
αυτόν τον άνθρωπο τον θες δικό σου και μόνο. Συνειδητοποιείς πως σου άφησε μια
γλυκιά γεύση και πως έχετε απόλυτη χημεία (τονίζω το απόλυτη) κάτι που μ᾽
άλλους χρειάστηκες για να το ανακαλύψεις το λιγότερο δύο μήνες.
Βρίσκει τα κουμπιά σου και ό,τι
λέει σε συναρπάζει στο έπακρο. Σε κοιτάζει και λιώνεις. Μπορεί και να αισθάνεσαι
μέχρι και ερωτευμένος. Επιπόλαιο; Όχι. Απλά νιώθεις τόσο ευτυχισμένος,
που θες να φωνάζεις από χαρά. Χαίρεσαι που βρέθηκε ένας άνθρωπος ο οποίος
μπήκε στη ζωή σου και τα έκανε όλα ανάστα ο Κύριος.
Χάνεις τον έλεγχο του μυαλού σου και ξέρεις πως αυτό είναι το μέλλον
σου. Σ᾽ αγγίζει και ανατριχιάζεις. Σε φιλά, και χάνεις τα λογικά σου. Ο χρόνος
δίπλα του μοιάζει μηδενικός.
Δε σε νοιάζει τίποτε, παρά μόνο
να περνάς καλά κάθε δευτερόλεπτο μαζί του.
Ποιος λέει ότι λίγη μαγεία δε χρειάζεται;
