728x90 AdSpace

Latest Articles

19 Μαρ 2016

Cosplay, η τέχνη του μασκαρέματος - Christos Antonaros - 19 Μαρ 2016


Για μερικούς, το «Cosplay» είναι ένα χόμπι. Για άλλους, το «Cosplay» είναι ένας τρόπος ζωής. Είτε έχετε συμμετάσχει ή όχι, το «Cosplay» είναι αρκετά διαδεδομένο στη σημερινή κοινωνία.

Οι συμμετέχοντες δαπανούν άφθονο χρόνο κι εργασία για τη δημιουργία κουστουμιών, προκειμένου να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις που θα τους επιτρέψουν να υποκριθούν τους αγαπημένους τους χαρακτήρες.

Για εκείνους που ασκούν την τέχνη, το «Cosplay» είναι περισσότερο από μασκάρεμα την εποχή των αποκριών. Είναι πλήρες προσομοίωση του εκάστοτε χαρακτήρα και των γνωρισμάτων του, εκτιθέμενοι μπροστά σε εκατοντάδες οπαδούς.
Πώς ξεκίνησε, όμως, αυτό το φαινόμενο;

Αρχικά γνωστό ως «costuming», το «Cosplay» εμφανίστηκε στα τέλη του 1930 στη Βόρεια Αμερική. Στις αρχές του, το «Cosplay» δεν απαιτούσε οι συμμετέχοντες να μιμούνται κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Αντιθέτως, χρειάζονταν απλώς να ντυθούν κατάλληλα για το είδος, όπως για παράδειγμα επιστημονική φαντασία.

Ο πρώτος που τόλμησε να εμφανιστεί σε ένα συνέδριο Επιστημονικής φαντασίας με φουτουριστική ενδυμασία ήταν ο Forrest J. Ackerman. Κάτι που σιγά-σιγά έγινε κατεστημένο, καθώς, όσο περνούσαν τα χρόνια, παρόμοια συνέδρια κατέληξαν σε διαγωνισμούς για το καλύτερο κοστούμι.

Την ίδια εποχή στην Ιαπωνία, το Manga Urusei Yatsura, και το Anime, Mobile Suit Gundam (του οποίου είμαι μεγάλος θαυμαστής), βοήθησε στη δημιουργία ενός κινήματος, κατά το οποίο Ιάπωνες φοιτητές υποδύονταν με θαυμασμό τους αγαπημένους τους χαρακτήρες σε συνέδρια. Δανειζόμενοι το «costuming» από τη Βόρεια Αμερική, οι φοιτητές αναβίωναν τις αγαπημένες σκηνές τους.

Ήταν το 1984, στο Worldcon του Los Angeles, όταν ο Ιαπωναμερικάνος δημοσιογράφος Nobuyuki Takahashi είδε μια ομάδα νεαρών ντυμένους σε ένα διάδρομο και προσπάθησε να φτιάξει μια λέξη που θα είχε καλύτερη απήχηση στο κοινό. Ενώνοντας τις λέξεις «costume» και «play», δημιούργησε το περίφημο τίτλο «cosplay».

Υπάρχουν πολλοί λόγοι ως προς το γιατί οι συμμετέχοντες, είναι τόσο ενθουσιώδεις για τη τέχνη του «cosplay». Όπως είναι διασκεδαστικό να ντυνόμαστε στις Απόκριες, οι «cosplayers» απολαμβάνουν να μετατρέπονται στον αγαπημένο τους χαρακτήρα κατά καιρούς. Δεδομένου ότι το «cosplay» επικεντρώνεται στην ομοιότητα με τον χαρακτήρα, η επιτυχία του εξαρτάται από την υψηλή ποιότητα κοστουμιών και τους ρεαλιστικούς ρόλους.

Κατά μία έννοια, το «cosplaying» είναι ηθοποιία, καθώς οι συμμετέχοντες πρέπει να μπουν στο πετσί του ρόλου και να συμπεριφέρονται σαν τους χαρακτήρες όταν φορούν το κοστούμι τους.

Στα πλαίσια αυτής της υποκουλτούρας, υπάρχει επίσης μια ισχυρή κοινότητα. Είτε κάποιος απολαμβάνει το ράψιμο, το μοντελισμό ή τη φωτογραφία, οι οπαδοί είναι σε θέση να αλληλοεπιδράσουν με άλλους που έχουν το ίδιο χόμπι. Στην τελική, οι «cosplayers» έχουν ως κοινό τη διασκέδαση που αποκομίζουν.

Το «cosplay» απαιτεί χρόνο και αφοσίωση, αλλά είναι επίσης ενδιαφέρον να δούμε τα αποτελέσματα. Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν ξοδεύει ώρες για κάτι που θα περάσει απαρατήρητο. Είναι μια ευκαιρία να αντιπροσωπεύουν ένα αγαπημένο χαρακτήρα, και μπορεί να ασκείται από όποιον είναι πρόθυμος να μάθει.

Αν και κάποιοι το κάνουν για διασκέδαση, υπάρχουν άλλοι κερδίζουν εισόδημα. Για παράδειγμα, η Jessica Nigri έγινε γνωστή όταν δημοσίευσε στο διαδίκτυο το κουστούμι «Sexy Pikachu.» Από τότε, παίρνει μέρος σε συνέδρια όπου υποδύεται διάφορους χαρακτήρες, ενώ έχει αμέτρητες σελίδες στο Facebook και λοιπά μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τι κάνει έναν «cosplayer» επαγγελματία στη τέχνη του; Πρώτο από όλα είναι η προσοχή στη λεπτομέρεια. Οι «cosplayers» πρέπει να προσαρμόζουν το κοστούμι έτσι ώστε να ταιριάζει στις αναλογίες του σώματος τους, ανεξάρτητα αν έχουν τον ίδιο σωματότυπο με τον χαρακτήρα. Το μακιγιάζ πρέπει να τονίζει το βλέμμα, ειδικά αν ένας χαρακτήρας έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως μουστάκι, αυτιά elf, κλπ.

Ύστερα έρχεται η δημιουργικότητα. Για όσο ο χαρακτήρας μπορεί να αναγνωριστεί, οι  «cosplayers» έχουν δημιουργική ανεξαρτησία. Ένας από τους πιο δημοφιλείς τρόπους να τροποποιήσουν ένα χαρακτήρα είναι να αλλάξουν το φύλο του. Ωστόσο, πολλές τροποποιήσεις μαζί φέρουν το ρίσκο να μην αναγνωρίζουν το χαρακτήρα οι θεατές, και να καταλήγουν στο ερώτημα: «Ποιος υποτίθεται πως είσαι;»

Η αυτοπεποίθηση βοηθά έναν «cosplayer» να ξεχωρίσει μεταξύ εκείνων με το ίδιο κοστούμι. Αυτό φαίνεται στον τρόπο που άτομο υποδύεται τον χαρακτήρα του, παρότι τη πρώτη φορά μπορεί να αισθάνεται αμήχανα. Αλλά η εμπιστοσύνη μπορεί να κτισθεί, όσο ο «cosplayer» είναι πρόθυμος να εκτεθεί στο κοινό. Ωστόσο, όπως και σε κάθε μορφή τέχνης, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, το κοινό να μην μπορεί να δει την ομορφιά που βλέπει ο καλλιτέχνης.

Αλλά επειδή cosplay είναι μια τέχνη που εκθέτει το σώμα, υπάρχουν περισσότεροι κίνδυνοι. Δυστυχώς, ορισμένοι χαρακτήρες έχουν σχεδιαστεί να είναι προκλητικοί, φορώντας spandex ή σχολικές στολές με κοντές φούστες.

Ως αποτέλεσμα, οι θεατές ξεχνούν πως υπάρχουν άνθρωποι μέσα στα κουστούμια, καθώς στη φαντασία τους ο αγαπημένος χαρακτήρας τους έχει έρθει στη ζωή. Αυτό είναι ένα μείζων πρόβλημα, καθώς έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης από «cosplayers» που προσπαθούν να απολαύσουν το χόμπι τους σε κάποιο συνέδριο. Ακολούθως, οι διοργανωτές συνεδρίων τονίζουν το κίνδυνο κάθε φορά, και παίρνουν μέτρα κατά του ζητήματος με την εφαρμογή κανόνων κατά της παρενόχλησης.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, υπάρχουν οπαδοί που έχουν γαντζωθεί στο πώς ένας χαρακτήρας πρέπει να μοιάζει εάν ήταν αληθινός. Ως αποτέλεσμα, η κριτική τους μετακινείται στους «cosplayers» που κατά τη γνώμη τους αποτυγχάνουν. Οι άνθρωποι έρχονται σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, και δεν θα πρέπει να ντρέπονται εάν δεν ταιριάζουν στο σωματότυπο του χαρακτήρα.

Η Yaya Han, μια δημοφιλής «cosplayer» και μέγας υποστηρικτής όλων των μεγεθών «cosplaying», είπε σχετικά με αυτό το ζήτημα: «Το «cosplay» θα πρέπει να είναι μια ευχάριστη εμπειρία για όλους. Αν και υπάρχουν αρνητικές αντιλήψεις στη κοινότητα, υπάρχουν θετικές πολύ περισσότερες. Οπότε οι θαυμαστές του είδους δεν πρέπει να αποθαρρύνονται να υποδυθούν τον αγαπημένο τους χαρακτήρα. Το «Cosplaying» είναι μια ευκαιρία να δεθούν με εκείνους που έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα, και μια ευκαιρία να είναι κάποιος άλλος για μια μέρα».

Το «cosplay» έχει εξελιχθεί μασκάρεμα σε μορφή τέχνης. Αν και μπορεί να θεωρηθεί ως μιμητισμός, υπάρχουν άτομα που βάζουν τις δημιουργικές πινελιές τους στα κοστούμια τους και στη συνολική εμφάνισή τους. Αυτό που κάποτε ήταν ένα χόμπι, έχει επιτρέψει στους συμμετέχοντες να το κάνουν καριέρα, γεγονός που φανερώνει την επικράτηση του στην κοινωνία. Έχει γίνει κομμάτι της κουλτούρας μας, και δεν μπορεί πλέον να θεωρείται «μασκέ για ενήλικες».

Το «cosplay» θεωρείται μορφή τέχνης, επειδή είναι μια καλλιτεχνική έκφραση που εξουσιοδοτεί τους «cosplayers» να μεταμφιεστούν σε διαφορετικούς χαρακτήρες.

Όπως κάθε μορφή τέχνης, αρχίζει με πάθος, και μετατρέπεται σε κάτι απτό, τη στιγμή που ένας χαρακτήρας έρχεται στη ζωή.



Χρήστος Αντώναρος

Η ζωή είναι χρώματα, ήχοι, αρώματα, σχήματα, γεύσεις. Η ζωή είναι λευκή, μαύρη και γκρίζα. Από παιδική ηλικία μου άρεσε να γράφω για τη ζωή, πως θα συνέβαινε σε ένα δικό μου φανταστικό σκηνικό. Βλέπω μοτίβα σε κάθε πτυχή της, κάποια θλιβερά, άλλα χαρούμενα, μα όλα βγαλμένα μέσα από την καθημερινότητα. Καλό ταξίδι.

Website: iLov.gr

  • Facebook Comments
Scroll to Top