728x90 AdSpace

Latest Articles

4 Μαρ 2016

Τοξικές σχέσεις - Μαρία Τσαγκαράκη - 4 Μαρ 2016


Ένστικτα, συναισθήματα, πράξεις, λέξεις. Όλα τους απαραίτητα συστατικά, για να δέσει μια σχέση. Όπως κάθε συνταγή όμως, έτσι και οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται μέτρο και σωστές αναλογίες συστατικών, ώστε να έχουν νοστιμάδα (ξέρετε, αγάπη δίχως πείσματα, που λέει κι ο λαός).


Πάθος. Στο άκουσμα και μόνο της λέξης, τι σας έρχεται στο μυαλό; Ελάτε τώρα, μεταξύ μας είμαστε, πείτε την αλήθεια. Σκέψεις κι εικόνες κάθε άλλο παρά αθώες, έτσι δεν είναι;

Ανθρώπινες σχέσεις γεμάτες ένταση κι ερωτικό μαγνητισμό, νύχτες «στο κόκκινο» με την ερωτική επιθυμία και τα παιχνίδια σαγήνης σε πρώτο πλάνο, κι αμοιβαία έλξη ικανή να φέρει στο προσκήνιο τι άλλο πέρα από τα βασικά μας ένστικτα, φυσικά.

Ας μη γελιόμαστε, το πάθος είναι πρωτεύον στοιχείο για το ξεκίνημα μιας ερωτικής σχέσης. Φέρνει κοντά τα ετερώνυμα (και όχι μόνο), οδηγώντας τα σε μια κατάσταση πυρετώδη, συναρπαστική και, γιατί όχι, εκστατική. Λειτουργεί αδιαμφισβήτητα ως κινητήριος δύναμη για δημιουργία -κάν’ το με πάθος κι ας είναι λάθος, λέμε, και πολύ καλά το λέμε. Παρ’ όλα αυτά, με το πάθος ως μοναδικό υλικό δημιουργίας προβλέπεται το οικοδόμημα «σχέση» αργά ή γρήγορα να γκρεμίζεται εντυπωσιακά σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή, βεβαίως, μπορεί να θεωρηθεί μια σχέση εξάρτησης. Είναι άλλο πράγμα να επιθυμείς κάποιον κι άλλο να τον έχεις ανάγκη. Άλλο να τον διεκδικείς, επειδή πραγματικά τον γουστάρεις, κι άλλο να απαιτείς την παρουσία του στη ζωή σου.

Γαντζώνεσαι επάνω του σαν να είναι δεκανίκι, κι αντί να ζεις στο έπακρο τις πιο έντονες στιγμές σας, καταλήγεις να βαλτώνεις μέσα σε έναν μικρόκοσμο που έχει στερέψει προ πολλού από αγάπη κι έρωτα.

Το κλισέ «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» ηχεί τόσο λυπηρό, μα κι εξοργιστικό ταυτόχρονα, τη στιγμή που η μαγκιά κι η κάβλα της σχέσης είναι να μπορείς, μα να μη θες να ζήσεις μακριά από ᾽κείνον που «κουμπώνεις».

Έχεις, λοιπόν, αράξει σε ένα λιμάνι που έψαχνες καιρό να βρεις εν μέσω μια καθημερινότητας με όλες της τις χάρες. Ένα λιμάνι που προσδοκάς να σου παρέχει ασφάλεια και προστασία από κάθε λογής φουρτούνα, μικρή ή μεγάλη.
Φοβάσαι τα χτυπήματα, τις ζημιές, το ναυάγιο. Δεν πιστεύεις στις δυνάμεις σου. Αφήνεις το φόβο να γίνει η άγκυρα που σε κρατάει δεμένο.

Μα τι καπετάνιος είσαι εσύ; Νομίζεις πως το λιμάνι είναι ασφαλές; Χα, σε γέλασαν οι φόβοι σου, δειλέ. Αραγμένος εκεί, ξεχνάς πως τα καράβια δεν είναι φτιαγμένα για να ᾽ναι μόνιμα δεμένα σε κάβους αλλά να ταξιδεύουν μεσοπέλαγα παλεύοντας με κύματα και μπόρες.

Στο όνομα της ασφάλειας θυσιάζεις τα πιο όμορφα ταξίδια, μα η υπερπροστασία σου δε θα κρατήσει τη φθορά μακριά. Αργά ή γρήγορα σκουριάζει η σχέση και μένεις μόνος να αγναντεύεις ένα πέλαγος ευκαιριών που αρνήθηκες.

Πάνω σε φόβους κι ανασφάλειες έρχεται να πατήσει το πράσινο τερατάκι της ζήλιας. Ο φόβος της απώλειας του ανθρώπου που σημαίνει τόσα για σένα, εκείνου που θες να βλέπεις πρώτο όταν ξυπνάς κάθε πρωί και τελευταίο πριν πέσεις το βράδυ στο κρεβάτι (μαζί του κατά προτίμηση).

Είναι εκείνος που θες να μοιράζεσαι μαζί του τη μέρα και τη νύχτα, τις σκέψεις σου τις τρυφερές αλλά και τις πιο πονηρές, πλην εκείνων που προδίδουν πόσο ανεπαρκής ίσως κι αδύναμος νιώθεις ώστε να κρατήσεις το ταίρι σου κοντά σου.

Μες στο μυαλό σου υπάρχει μια φωνούλα (να το κοιτάξεις, πάντως, αν αρχίσουν να ανεβαίνουν τα ντεσιμπέλ της) που σου υπενθυμίζει πως το ταίρι σου δεν είναι δεδομένο. Δε σου εγγυάται κανείς την παντοτινή του αφοσίωση και πίστη.

Κάπου εδώ είναι το σημείο που όσο πιέζεσαι να συμβιβαστείς με την ιδέα του ανταγωνισμού στη «ζούγκλα» του έρωτα, οι φωνές γίνονται ουρλιαχτά, ενώ εσύ φλερτάρεις επικίνδυνα με την τρέλα.

Αυτή η διαρκής μάχη διεκδίκησης είναι τονωτική, δε λέω, όμως αγγίζει τα όρια της παράνοιας όταν με κάθε κίνηση, λέξη, βλέμμα ή χαμόγελο, βλέπεις τριγύρω επίδοξους εχθρούς έτοιμους να αποπλανήσουν το αντικείμενο του πόθου σου.

Κι επιτέλους, φτάνουμε στο δια ταύτα: Το λατρεμένο σου ζουζούνι, το ταίρι σου, η αγάπη σου, δεν είναι αντικείμενο. Είναι ένας άνθρωπος με συναισθήματα, ανάγκες και προσωπικότητα, ακριβώς όπως κι εσύ. Σαφώς και θέλει να αισθάνεται επιθυμητός κι αγαπητός, πόσο μάλλον σε ερωτικό επίπεδο από τον ίδιο του το σύντροφο. Με μια μικρή λεπτομέρεια: να μην πνίγεται.

Η έντονη ζήλια και η κτητικότητα εισάγουν στον έρωτα παιχνίδια εξουσίας θέτοντας όρους κυριαρχίας και υποταγής μεταξύ του ζευγαριού (μη χαίρεσαι, δεν αναφέρομαι σε kinky ερωτικές περιπτύξεις που εξάπτουν τη φαντασία και όχι μόνο -αυτό εξετάζεται σε άλλο κεφάλαιο) ικανούς να διαταράξουν τον ερωτικό δεσμό.

Ας καταλήξουμε, λοιπόν, πως δεν υπάρχει ούτε μαγικό φίλτρο ούτε συγκεκριμένη συνταγή για ιδανικές ανθρώπινες σχέσεις. Ωστόσο, ο σεβασμός κι η εμπιστοσύνη που κερδίζονται συν τω χρόνω είναι δυο βασικές προϋποθέσεις τόσο για τη θεμελίωση όσο και τη διατήρηση ενός δεσμού σε βάθος χρόνου.


Όσο για το… αλατοπίπερο και τα μπαχάρια του, ε, αυτό το αφήνω πάνω σας.  



Μαρία Τσαγκαράκη

Μεταξύ Κρήτης κι Αθήνας, λάτρης της φύσης, αν και κορίτσι της πόλης. Άκρως ομιλητική με όσους με εμπνέουν, «Μαρία της σιωπής» με όσους εκπέμπουμε σε άλλη συχνότητα. Αγαπώ τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά. Εμπιστεύομαι απόλυτα το ένστικτό τους ειδικά για τους ανθρώπους. Αν η τετράποδη αγάπη μου δε σε εμπιστευτεί, μην περιμένεις να το κάνω εγώ. Μουσική, λέξεις, ταξίδια και τατουάζ, τα κομμάτια του δικού μου παζλ σε αυτή τη ζωή. Μέχρι την επόμενη, άδραξε τη μέρα.

Website: iLov.gr

  • Facebook Comments
Scroll to Top