Μην ακουμπάς το σκυλί είναι
άρρωστο.
Τα αδέσποτα είναι ευτυχισμένα
γιατί είναι ελεύθερα.
Θέλω κουτάβι είναι πιο χαριτωμένο.
Το δικό μου σκυλί είναι καθαρόαιμο
δεν είναι μπάσταρδο.
Θα κολλήσουμε καμιά αρρώστια με
τα βρωμόσκυλα.
Όσοι ασχολούνται με τα ζώα είναι
τρελοί και δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν στη ζωή τους.
Η χώρα μας εκτός των άλλων
«προτερημάτων» της σε θέματα πολιτισμού και ευαισθησίας παρουσιάζει ακόμα ένα,
τη συμπεριφορά και τον τρόπο με τον όποιο αντιμετωπίζει τα ζώα. Πόσες φορές
έχουμε ακούσει αυτές τις φράσεις από αναίσθητα στόματα που δεν μπορεί να
τους αγγίξει ίχνος ανθρωπιάς;
Βλέπουμε ένα μικρούλι, γούτσικο
κουταβάκι στο δρόμο, δίπλα μας το παιδί μας να κλαίει και να ουρλιάζει πως το
θέλει για κατοικίδιο και τελικά να συμβιβαζόμαστε στην επιθυμία του, μην τυχόν
και του χαλάσουμε χατίρι.
Παίρνουμε τελικά το ζωάκι στο
σπίτι και περνάμε καλά τον πρώτο καιρό μαζί του. Ύστερα από ένα μήνα συμβίωσης
επειδή το παιδί μας το βαρέθηκε, επειδή εμείς βαριόμαστε να το πηγαινοφέρνουμε
βόλτες, να γεμίζει το σπίτι τρίχες και ακαθαρσίες, αποφασίζουμε πως δεν το
θέλουμε πια. Ανοίγουμε την πόρτα και το πετάμε έξω.
«Σιγά μωρέ, το παιδί μου το βαρέθηκε.
Πού είναι το κακό; Δε θα το σκοτώσω κιόλας. Όλο και κάποιος θα το μαζέψει. Σκύλος
είναι θα επιβιώσει».
Ναι! Πολύ σωστά είναι σκύλος,
είναι ζωντανό πλάσμα με πολλές ανάγκες. Ανάγκη για φαγητό, νερό, παιχνίδι και
προπαντός αγάπη.
Αγάπη, ε; Τι σπάνια λέξη. Πού να
ξέρεις εσύ όμως;
Οι γονείς σου ποτέ δε σε άφηναν
να πάρεις κατοικίδιο στο σπίτι ή η μάνα σου όταν ήσουν μικρό παιδί ποτέ δε σου
επέτρεπε να χαϊδέψεις αδέσποτο, μην τυχόν και σε δαγκώσει ή σε κολλήσει κανένα
τσιμπούρι.
Δε φταις εσύ, δε σε κατηγορώ. Ίσα-ίσα
σε δικαιολογώ. Η φιλοζωία δε διδάσκεται ούτε στα σχολεία, ούτε στα ελληνικά
σπίτια. Ο κόσμος θεωρεί πως η εκμάθηση θεωρητικών μαθημάτων και η απόκτηση ενός
τίτλου σπουδών είναι σημαντικότερα από την παιδεία μας και κατʾ επέκταση τη
συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα.
Τα ζώα δεν είναι εργαλεία, δεν
είναι παιχνίδια, δεν είναι λούτρινα αρκουδάκια για τα παιδιά σου. Δεν είναι κατάδικοι
για να τα έχεις αλυσοδεμένα σε κάποια γωνιά της αυλής σου.
Μην αφήσεις ένα ζώο να σε
αγαπήσει, να γίνεις κομμάτι του και έπειτα να το παρατήσεις. Μην το μαζέψεις
καθόλου από το δρόμο, αν έχεις αυτή την πρόθεση. Είναι προτιμότερο να πεθάνει
έξω από δίψα και από πείνα παρά να το υιοθετήσεις, να σε νιώσει οικογένεια του,
δικό του άνθρωπο και μετά να το παρατήσεις.
Αν, όμως, είσαι από εκείνους τους
ελάχιστους, τους λίγο παραπάνω ανθρώπινους και θες να κάνεις ένα δώρο στον
εαυτό σου, δώσε μια ευκαιρία σε έναν αδέσποτο σκυλάκο. Χάρισέ του το σπίτι και
την καρδιά σου και να είσαι σίγουρος δε θα σε προδώσει ποτέ.
Εκείνο το αδέσποτο που άλλοι
περιφρονούν, σκέψου πως σε έχει ανάγκη!