728x90 AdSpace

Latest Articles

25 Νοε 2015

Τα παιδιά της επαρχίας δεν είναι βλαχάκια - Ράνια Ψύλλα


Κι από πού είπαμε λοιπόν ότι κρατά εσάς η «σκούφια» σας; Περί καταγωγής λοιπόν θα μιλήσουμε σήμερα!


Ο τόπος καταγωγής μας η αλήθεια είναι πως μας «κυνηγά» όλη μας τη ζωή. Συχνά αποκαλούμε τους άλλους, όχι με το όνομά τους, αλλά τους προσδιορίζουμε με βάση την πόλη από την οποία προέρχονται. Έτσι έχουμε τους Αθηναίους, τους Πατρινούς, κάποιον μπορεί να τον αναφέρουμε ως τον «Θεσσαλονικιό», τον «νησιώτη», τον «Κρητικό» και πάει λέγοντας.

Καλώς ή κακώς, όμως, στη χώρα μας έχουν επικρατήσει και κάποια κλισέ όσον αφορά την καταγωγή κάποιου και θεωρούμε πως το μέρος από όπου προέρχεται αντικατοπτρίζει και τα «πιστεύω», την νοοτροπία ακόμα και το χαρακτήρα του.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως συχνά οι άνθρωποι της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας αποκαλούν τους υπόλοιπους Έλληνες, επαρχιώτες. Θα μου πείτε πού είναι το κακό; Πουθενά για την ώρα, θα σας απαντήσω. Κι εμείς οι «επαρχιώτες» τους λέμε «Πρωτευουσιάνους». 

Όμως, στην όμορφη χώρα μας έχουμε τη τάση να αναφερόμαστε σε κάποιον που κατάγεται από μικρή επαρχιακή πόλη ή χωριό ως «βλάχο». Και εδώ θα ξεκινήσει ουσιαστικά η κουβέντα μας!

Η λέξη «Πρωτευουσιάνος/α» ή «Αθηναίος/α», μπορεί πολλές φορές να κρύβει και μια μικρή ειρωνεία, αλλά δε δηλώνει κάτι τόσο αρνητικό. Αναφέρεται απλά σε κάποιον που προφανώς κατάγεται από την πρωτεύουσα της χώρας μας και θεωρείται λίγο πιο «μεγαλοαστός», εκλεπτυσμένος και, ίσως, με περισσότερο ύφος και τουπέ.
Η λέξη «βλάχος», όμως, κάθε άλλο παρά θετική σημασία έχει, αφού κυρίως χρησιμοποιείται ως συνώνυμη του αγροίκου και του άξεστου!

Έτσι, έχουν προκύψει οι εξής προσδιορισμοί βάσει τόπου καταγωγής: «βλάχος» και «βλάχα», «βλαχάκι», (είναι ουδέτερο), «βλαχαδερό», «βλαχάρα», (δηλ. η βλάχα σε υπερθετικό βαθμό) και τα παράγωγα δεν έχουν τελειωμό.

Είναι, όμως, σωστό να κρίνουμε κάποιον και να τον αποκαλούμε «βλαχάκι», μόνο και μόνο επειδή δε γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά στη Πελοπόννησο ή την Ήπειρο;
Ως επαρχιώτισσα, λοιπόν, κι εγώ, θα σας δώσω λόγους που τα παιδιά από επαρχία κάθε άλλο παρά βλαχάκια είναι!

Αρχικά, να επισημάνουμε πως διανύουμε το έτος 2015. Οι επαρχίες διαθέτουν πια δρόμους κι έχουν όλες τις υποδομές που υπάρχουν και στην πρωτεύουσα. Δε θέλω να σας σοκάρω αλλά κι εμείς με αυτοκίνητα κυκλοφορούμε και σχολείο πηγαίναμε με το λεωφορείο, ούτε με άλογο, ούτε με γαϊδούρι.

Επίσης, τα παιδιά από επαρχία μπορεί συχνά να έχουν λίγο περίεργη ομιλία ή προφορά ή να χρησιμοποιούν άγνωστες σʾ εσάς λέξεις, αλλά αυτό δεν τα κάνει αυτόματα και βλάχους! Ίσα-ίσα που εγώ το βρίσκω άκρως χαριτωμένο!

Ακόμη η επιρροή της πρωτεύουσας στις επαρχιακές πόλεις είναι εμφανής και ο τρόπος ζωής πια είναι κοινός, ειδικά για τους νέους ανθρώπους. Και στην επαρχία την ίδια μουσική ακούμε, το ίδιο κολλημένοι σʾ ένα κινητό και σʾ έναν υπολογιστή είμαστε και με τον ίδιο τρόπο διασκεδάζει η νεολαία όπως και στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη Πάτρα.

Επιπλέον, η πλειοψηφία των παιδιών της επαρχίας στα 18 τους χρόνια μετακομίζουν σʾ άλλη πόλη λόγω σπουδών. Οπότε και μόνο η συναναστροφή μʾ άλλα άτομα από όλη την Ελλάδα κάνει τους νέους να μην έχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει! Οι επαρχιώτες μορφώνονται, σπουδάζουν, ασχολούνται με τη μουσική, τον αθλητισμό, το θέατρο, εργάζονται και πάνω από όλα έχουν γνωριμίες και παρέες με πολύ κόσμο και εκτός της πόλης τους.

Ακόμη, όλοι έχουμε εμπειρίες στη ζωή μας από «πρωτευουσιάνους» που κάθε άλλο παρά εκλεπτυσμένοι και διακριτικοί ήταν! Έχουμε συναντήσει σε παρέα ή έχουμε βρεθεί στο ίδιο σπίτι, σε τραπέζι, (σε κρεβάτι) με πραγματικούς «βλάχους» κι από Αθήνα κι από Μίσιγκαν κι από Μάντσεστερ, μη σας πω!

Άρα πού καταλήγουμε; Μήπως, τελικά, τον άνθρωπο δεν τον κάνει η καταγωγή του αλλά η ανατροφή του και ο χαρακτήρας του;
Αφήστε που τα παιδιά της επαρχίας είμαστε τα καλύτερα παιδιά! Ανοιχτόκαρδοι, φιλόξενοι, κοινωνικοί, τρελοκομεία, διαθέτουμε χιούμορ και κάνουμε χαβαλέ και (ναι, θα το πω), έχουμε και καλή καρδιά!

Είμαστε αυθεντικοί, αυτοσαρκαζόμαστε για το τόπο που ζούμε και μεγαλώσαμε και είμαστε ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες και εμπειρίες, ακριβώς γιατί έχουμε περισσότερη ανάγκη να δούμε και να ζήσουμε επιπλέον πράγματα, που πολλές φορές τα έχουμε στερηθεί. Έχουμε μάθει να επιβιώνουμε στα δύσκολα και αγαπάμε ιδιαίτερα την οικογένειά μας και τους φίλους μας.

Κλείνοντας, «βλάχο» δε σε κάνει το χωριό που γεννήθηκες ή μένει η οικογένειά σου, αλλά η συμπεριφορά σου και η δυνατότητα ή η αδυναμία σου να συμβιώσεις και να σεβαστείς τους άλλους γύρω σου!


Να τα αγαπάτε λοιπόν τα «επαρχιόπαιδα». Έχουν τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια όνειρα ακριβώς με σας. Και δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να τα γνωρίσει παραπάνω. Θα ξαφνιαστείτε ευχάριστα!



Ράνια Ψύλλα

Είμαι 25 ετών, πτυχιούχος νηπιαγωγός. Στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω βιβλία, ενημερώνομαι μέσα από site και blogs. Μου αρέσει να γράφω για εμπειρίες της δικής μου καθημερινότητας, για θέματα που προκύπτουν μέσα από κουβέντα με φίλους και γενικά για ότι μπορεί να με προβληματίσει ή να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Τα λέω σε φίλους και γνωστούς, τα λέω σε συγγενείς και συναδέλφους αποφάσισα να τα γράφω κιόλας τώρα. Με χιούμορ και καλή διάθεση για να ενημερωνόμαστε και πάνω απ' όλα να περνάμε όμορφα!

Website: iLov.gr

  • Facebook Comments
Scroll to Top