«Μόνο για έρωτες να γράφεις» μου είχαν πει, μα κουράστηκα
να διηγούμαι μπούρδες για ερωτευμένους. Κουράστηκα να γράφω μελούρες για
ανθρώπους που σέρνουν τη δυστυχία τους από εδώ κι από εκεί επειδή πιάστηκαν
μαλάκες από έναν αρχιμαλάκα.
Καμία ερωτική απώλεια δεν μπόρεσε να σε διαλύσει για πολύ
κι απόδειξη η ευκολία της αντικατάστασης. Έτσι λυπάμαι αλλά σήμερα δεν έχει
άρλεκιν το playlist.
Απόψε θα γράψω για σένα. Εσένα που ήσουν δίπλα μου σε
κάθε σωστή και λάθος επιλογή μου. Εσένα που αρκούσε ένα τηλεφώνημα μέσα
στʼάγρια μεσάνυχτα, για να σηκωθείς άρον-άρον απʾ το κρεβάτι σου και να μου
χτυπήσεις το κουδούνι, για να μου σκουπίσεις τις μύξες και να με κάνεις μια
αγκαλιά.
Σήμερα κλείνουν 15 χρόνια από τότε που κάθισες για πρώτη
φορά δίπλα μου στο θρανίο. Σήμερα έπρεπε κανονικά να γιορτάζαμε, αλλά εσύ δεν
είσαι εδώ να βγούμε μπαρότσαρκα, να γελάσουμε με τον αρούγκανο που νομίζει ότι
θα πηδήξει επειδή κέρασε σφηνάκι ή να μου κρατήσεις τα μαλλιά, επειδή πάλι
ανακάτεψα τα ποτά και ξερνάω σαν γατί.
Μου ʼχες πει να μην κλάψω και να μη στεναχωρηθώ κι αυτό
έκανα, ρε! Δεν κύλησε ούτε ένα τόσο δα δάκρυ, γιατί άκουγα στʾ αυτιά μου τη
τσιριχτή φωνή σου να λέει: «πρόσεχε, μωρή, τη μάσκαρα!».
Έτσι τρελή και νούμερο ήσουν πάντα. Συγχώρεσε με, μόνο
για σήμερα έστω, που δε νιώθω το ίδιο δυνατή. Άνθρωπος είμαι και λυγίζω καμιά
φορά κι ας προσπαθούσες να με πείσεις πως είμαι η μετενσάρκωση του Σούπερμαν.
Χτες πήγα στο στέκι μας. Τόσο καιρό δε τολμούσα να πατήσω
το πόδι μου εκεί, αλλά ένιωσα να μου λείπεις τόσο, που βρήκα το θάρρος και
πέρασα την καταραμένη πόρτα. Παράγγειλα τον καφέ σου με πέντε ζαχαρίνες και
μπόλικη κανέλλα, όπως ακριβώς τον ζητούσες.
Μια ζωή στη δίαιτα σε θυμάμαι. Μου μιλούσες για θερμίδες
και λαχανικά κι εγώ γελούσα κρυφά από μέσα μου, γιατί η μούρη σου ήταν
πασαλειμμένη σοκολάτα. Πάλι είχες φάει donuts και μου το έπαιζες αλύγιστος
βράχος, για να μη σε πω γουρούνα και για να μην αρχίσω τη κατήχηση για το μαγιό
που δε θα μπαίνεις.
Εκεί που καθόμουν, λοιπόν, είδα στο απέναντι τραπέζι
εκείνες τις δυο θείτσες που έσκαγαν μύτη αμέσως μετά την εκκλησία, με την πέρλα
στʾ αυτί και τʾ ασημί νύχι. Διπλό ελληνικό πήραν για χιλιοστή φορά και τον ρούφηξαν
μερακλίδικα και καθόλου διακριτικά.
«Έτσι θα είμαστε και εμείς σε μερικά χρόνια, απλά λίγο
πιο sexy», μου είχες πει και σκάσαμε στα γέλια με τη σκέψη και μόνο των εαυτών
μας σε ρόλο γιαγιάς-κούγκαρ.
Ψεύτρα! Την έκανες με ελαφρά νωρίτερα και μʾ άφησες να
μεγαλώνω εδώ πέρα μόνη μου. Θα βγει η πρώτη άσπρη τρίχα και δε θα είσαι εδώ να
πανικοβληθείς μαζί μου και να με στείλεις καρφί στο κομμωτήριο να βάψω την
προδοσία του χρόνου στο κεφάλι μου.
Θʾ αξιωθώ κάποια στιγμή νʼανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας
και δε θα είσαι εδώ να πειράξεις λίγο τον άτυχο που θα με λουστεί για όλη του
τη ζωή, ούτε θα μου δώσεις πρόστυχες συμβουλές για την πρώτη νύχτα της
συζυγικής αμαρτίας.
Το πρώτο μου παιδί θα στερηθεί τη χαρά να το βαφτίσεις
και να το κακομάθεις, κάνοντάς το ίδια σκατά με τα μούτρα μας, ίσως και λίγο
χειρότερο.
Θα πατήσω τα πρώτα και τα δεύτερα -άντα, θα με χτυπήσουν
οι κρισάρες του αιώνα και τα υπαρξιακά μου αδιέξοδα και δε θα είσαι εδώ να με
συνεφέρεις με ατελείωτο shopping therapy κι ας χτυπήσεις όριο στη πιστωτική
σου.
Η απέναντι καρέκλα τις Κυριακές θα μένει άδεια κι εγώ θα
πάρω δέκα κιλά, γιατί θʼ αναγκαστώ να φάω και τα δικά σου κουλούρια, αφού δε θα
είσαι εδώ για να τα «καθαρίσεις». Τα κουτσομπολιά της γειτονιάς θα τα συζητάω
μόνη μου με τον τοίχο, αφού δε μας έκανες την τιμή να μείνεις λίγο παραπάνω.
Κι όταν οι γονείς μου θα φύγουν και δε θα θέλω να δω
άνθρωπο γιατί η απουσία τους θα με σκοτώνει, εσύ δε θα είσαι στο πλευρό μου να
ουρλιάξω και να γίνω για λίγο φοβισμένη γυναικούλα. Μόνο εσένα άφηνα, ρε χαζή,
να με βλέπεις ανυπεράσπιστη και κλαψομούνα γιατί ήξερα πως δε θα με μαρτυρήσεις
πουθενά.
Αλλά όχι! Εσύ ήθελες να πας διακοπές χωρίς καν να έχεις
μαυρίσει κι είμαι πολύ τσαντισμένη μαζί σου, γιατί εκεί που πήγες κι αράζεις τη
τροφαντή κορμάρα σου, δε φτάνει ούτε ταχυδρομικό σπουργίτι.
Ξέρεις πως δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία για πολύ και το
εκμεταλλεύεσαι, μου φαίνεται.
Έχω τόσα να σου πω, για αυτό πέρνα το βράδυ μια βόλτα απʾ
τʾ όνειρό μου. Θα έχω ετοιμάσει τσάι για δύο. Αν πάλι έχεις δουλειές, δεν
πειράζει, θα το κατανοήσω.
Κάποια στιγμή θα τα πούμε. Θα φας μια σφαλιάρα για τον
καιρό που λείπεις κι έπειτα θα σου δείξω πόσο πολύ σʼέχω πεθυμήσει.
Να θυμάσαι πως εξακολουθείς να είσαι η μικρή μου μπουχέσα.
