Η κυριότερη ανάγκη των ανθρώπων ανά τη γη είναι να πλαισιώσουν τη λέξη, την έννοια, το νόημα της ζωής και να το ακολουθήσουν.
Πρόσφατα, σε μια συζήτηση -κλασσικό
βιονικό αυτί που ακούει τα πάντα- άκουσα έναν άντρα, κοντά στα σαράντα, να
παραπονιέται πως δεν ξέρει τι να κάνει από εδώ και πέρα.
«Είμαι ικανοποιημένος με τη
δουλειά μου, έχω μια όμορφη οικογένεια, σπίτι, υγεία, αγαθά. Πραγματοποίησα όλα
όσα είχα σκεφτεί. Και τώρα, τι;»
Η ζωή δεν είναι κυνήγι χαμένου
θησαυρού μʾ έπαθλα, υλικά και πνευματικά αγαθά που εκπληρώνουν τη ματαιοδοξία
και την αυταρέσκειά μας.
Και τώρα τι; Ζήσε γιατί τώρα
ξεκινά ουσιαστικά η ζωή σου, φίλε μου. Τώρα που νομίζεις πως όλα τα κατάφερες κι
έχεις μείνει χωρίς στόχους και χρονοδιαγράμματα να εκπληρώσεις.
Ο Αριστοτέλης, χρόνια πριν, είπε
με μεγάλη σοφία: «Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα
έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς».
Και τώρα τι; Ζήσε σαν να μην
υπάρχει παρελθόν και μέλλον. Το παρελθόν ανήκει στο χρόνο που πέρασε, είναι
μέσα στις σκέψεις μας. Το μέλλον ανήκει στο χρόνο που έρχεται, είναι μέσα στη
φαντασία μας. Όπως βλέπεις τίποτα απʾ αυτά δε σου ανήκει. Η ζωή σου δεν αφορά
το πριν και το μετά, αλλά το εδώ και το τώρα και ό,τι χειροπιαστό
συμβαίνει. Αυτό είναι η μόνη αλήθεια.
Και τώρα τι; Ζήσε τις στιγμές σου
κάθε φορά σαν να μην υπάρχει γυρισμός. Μαζί με όλες τις αισθήσεις σου. Τις
στιγμές σου, αυτές τις μικρές κουκίδες πάνω στη νοητή γραμμή της ζωής, που σου
έφτιαξαν, άλλαξαν, αλλοίωσαν ή βελτίωσαν το «εγώ» σου.
Και τώρα τι; Συνέχισε να
δουλεύεις, να είσαι δημιουργικός, βίωσε την στιγμή της επιτυχίας αλλά και της
αποτυχίας.
Συνέχισε να φροντίζεις τα άτομα
που αγαπάς, δε θα είναι μαζί σου για πάντα.
Συνέχισε να επικοινωνείς και
κλείσε ανοιχτούς λογαριασμούς.
Συνέχισε να βγαίνεις έξω με
φίλους, κάνε όλα αυτά που αγαπάς και απόλαυσε τις στιγμές σου.
Εκείνες τις στιγμές που βλέπεις
τα παιδιά, όχι μόνο τα δικά σου, να χαμογελούν.
Εκείνες τις στιγμές που ακούς ή
λες «αγαπώ» και «ευχαριστώ».
Εκείνες τις στιγμές που μετά από
μια δυνατή μπόρα ο ουρανός έχει ανοίξει, η ατμόσφαιρα είναι διαυγής και το χώμα
μυρίζει βροχή.
Εκείνες τις μικρές στιγμές που
παίρνεις μια μεγάλη απόφαση, αλλά και εκείνες τις μεγάλες στιγμές που
αποδεικνύεσαι μικρός.
Εκείνες τις συγκλονιστικές
στιγμές που κάτι γεννιέται ή κάτι πεθαίνει μέσα σου ή έξω σου. Που με
γενναιότητα θα καλωσορίσεις ή θα αποχαιρετήσεις για πάντα.
Εκείνες τις στιγμές που νιώθεις
πως ερωτεύτηκες, που το αίμα κυλάει γρήγορα και το δέρμα σου τσιτώνει. Που όλος
ο κόσμος είναι ωραίος, μικρός και δικός σου. Που νιώθεις δυνατός και ικανός για
όλα. Τρελός και επαναστάτης.
Αυτές είναι, λοιπόν, οι στιγμές μας.
Μικρές ή μεγάλες δεν έχει σημασία. Είναι τόσες που έχεις ζήσει και άλλες τόσες
που θα ζήσεις. Και είναι και αυτές που ζεις τώρα.
Άνοιξε τα μάτια σου και δες. Γύρνα
το κεφάλι σου, παρατήρησε. Άκου, άγγιζε, γεύσου. Είναι όλα εδώ .
Και τώρα πώς; Άπλωσε το χέρι σου
και κάνʾ τα δικά σου.
