«Η συμπόνια για τα ζώα
συνδέεται στενά με την καλοσύνη του χαρακτήρα, κι έτσι μπορεί να υποστηριχθεί
με βεβαιότητα πως αυτός που είναι σκληρός με τα ζώα, δεν μπορεί να είναι ένας
καλός άνθρωπος».
Τα λόγια αυτά ανήκουν
στον Σοπενχάουερ και μου ήρθαν στο μυαλό, όταν είδα τον Αντώνη να πλησιάζει ένα
κοπάδι αγριόκυκνους γλυκομιλώντας τους κι εκείνοι να τρέχουν προς το μέρος του
και να μαζεύονται γύρω του, σαν τα παιδάκια γύρω απ᾽ τον πατέρα που επιστρέφει
σπίτι.
Η αγάπη για τα ζώα
αποτελεί μια αρετή που δεν είναι τόσο συνηθισμένη στις μέρες μας, παρότι
θεωρείται αυτονόητη. Για πολλούς ανθρώπους, της γράφουσας συμπεριλαμβανομένης,
η αξία της ζωής ιεραρχείται με του ανθρώπου να βρίσκεται στην κορυφή, και των
ζώων αρκετά χαμηλότερα.
Το επιχείρημα που
ενισχύει αυτή τη θέση βασίζεται στο ότι τα ζώα είναι γενετικά προγραμματισμένα
να φροντίζουν μόνα τους τον εαυτό τους, ν᾽ αντέχουν χαμηλές κι υψηλές
θερμοκρασίες, να βρίσκουν μόνα τους την τροφή και να επιβιώνουν χωρίς την
ανθρώπινη βοήθεια, αφού το έκαναν πολύ πριν εμείς ως είδος εμφανιστούμε στη γη.
Φαίνεται, όμως, ότι τα
πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Σε μια κοινωνία που η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει
την αξία της, που οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στις παροχές της υγείας, που
ζεσταίνονται με ξυλόσομπες και κινδυνεύουν απ᾽ τις αναθυμιάσεις και τις
πυρκαγιές ανά πάσα στιγμή, που δε βλέπουν τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων
-ντόπιων ή μεταναστών- που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει υποστεί σημαντική
υποβάθμιση, φανταστείτε πόσο έχει πληγεί η ζωή των ζώων.
Τα κονδύλια που
χορηγούνται στις τοπικές κοινωνίες για τη φροντίδα των αδέσποτων, συχνά
χρησιμοποιούνται για άλλες ανάγκες. Οι άνθρωποι που έχουν ζώα, τα παρατάνε
στους δρόμου,ς μην αντέχοντας τη δέσμευση και την οικονομική ευθύνη που φέρει η
επιλογή του να έχεις ένα ζώο.
Το πρόβλημα έχει αρχίσει
να παίρνει μεγάλες διαστάσεις, με δεδομένο ότι τα αδέσποτα ζωάκια δεν μπορούν
να βρουν τροφή πια με την ίδια ευκολία που έβρισκαν πριν από δεκαετίες. Συνεπώς είναι δύσκολο να επιβιώσουν όπως η φύση
έχει ορίσει στην αλυσίδα της ζωής. Σκεφτείτε μόνο πόσοι άνθρωποι τρέφονται πια
απ᾽ τα σκουπίδια!
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του
BBC πρόσφατα, στη χώρα μας ζουν περίπου 1.000.000 αδέσποτα σκυλιά, ως
αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Όσο καλά οργανωμένες κι αν είναι οι
φιλοζωικές εταιρείες, είναι πρακτικά αδύνατο ν᾽ αντιμετωπιστεί αυτό το
πρόβλημα.
Στους μεγάλους δήμους
λειτουργούν προγράμματα περισυλλογής, στείρωσης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης
κι επανένταξης των αδέσποτων ζώων, παρ᾽ όλα αυτά δεν αρκεί.
Είναι απολύτως
απαραίτητο να καλλιεργηθεί και να αναπτυχθεί ένας άλλος τρόπος σκέψης στους
κατοίκους αυτής της χώρας, όσον αφορά τα ζώα.
Αν έχετε στα σχέδιά σας
να αποκτήσετε ένα κατοικίδιο, προτιμήστε ένα αδέσποτο. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο φιλοζωικές αλλά και
sites των δήμων που σας προσφέρουν μ᾽ ένα μόνο κλικ ένα υπέροχο ζωάκι,
εμβολιασμένο, στειρωμένο, τσιπαρισμένο, μα προπαντός έτοιμο να σας αγαπήσει
άνευ όρων, γιατί ξέρει πως το σώσατε και θα κάνει τα πάντα για να σας το
ανταποδώσει.
Δεν είναι κρίμα να
υπάρχουν άπειρα σκυλιά κλεισμένα σε κλουβιά, ζώα που έχουν βιώσει την αγάπη κι
έχουν εγκαταλειφθεί; Δεν είναι κρίμα να
δίνουμε χιλιάδες ευρώ για να αγοράσουμε ένα έμψυχο πλάσμα, όταν μπορούμε να
αποκτήσουμε ένα αδέσποτο που διψάει για αγάπη; Και όλοι ξέρουμε πώς είναι να
μας έχουν αγαπήσει, και μετά να μας το έχουν στερήσει.
Σκεφτείτε πόσο πολύτιμο
μάθημα ζωής μπορείτε να δώσετε στα παιδιά σας, όταν πάτε να διαλέξετε ένα
αδέσποτο, εγκαταλελειμμένο ζώο: τι σημαίνει πραγματική αγάπη και συμπόνια, πώς
είναι να στηρίζουμε τους αδύναμους και ν᾽ ανοίγουμε την αγκαλιά μας σ᾽ αυτόν
που πραγματικά την έχει ανάγκη και θα το εκτιμήσει.
Υιοθέτησε, λοιπόν, ένα
αδεσποτάκι κι ετοιμάσου να νιώσεις συναισθήματα πρωτόγνωρα, μοναδικά, με
διάρκεια.
Μέσα απ᾽ το γεμάτο αγάπη
κι ευγνωμοσύνη βλέμμα του ζώου σου, θα νιώσεις κι εσύ περισσότερο άνθρωπος.
Θα βγεις απ᾽ το εγώ σου.
Θα έρθεις πιο κοντά στον εαυτό σου...
