Τρία
τηλεοπτικά στιγμιότυπα έχουν χαράξει βάναυσα την παιδική μου ηλικία: τα
αποτυχημένα ανέκδοτα του Σεφερλή, η αείμνηστη ατάκα του Στάθη Θεοχάρη «Μίλα,
σκουλήκι» και το ράφι που σκαρφάλωνε ο υποψήφιος γαμπρός στο «Χρυσό Κουφέτο»,
κάθε φορά που τελείωνε η εκπομπή και δεν είχε βρει σύντροφο (αγαπημένη συνήθεια
της γιαγιάς η εκπομπούλα, μη ρωτάτε περισσότερα ακόμα πονάει τη μνήμη μου).
Η
τηλεόραση, από τότε που τη θυμάμαι, ποτέ δεν προήγαγε προγράμματα προς προβληματισμό
κι αυτοβελτίωση. Ήταν πάντοτε ένα ηλίθιο, όμορφο κορίτσι που κρατούσε συντροφιά
στο βαρήκοο παππού και στη μάνα που, κατάκοπη από τις δουλειές του σπιτιού,
άραζε στον καναπέ για να δει το δράμα της Βίρνας Δράκου.
Εκείνη
τη δεκαετία η τηλεόραση υποστήριζε άριστα την ταυτότητά της και το trash στοιχείο της, χωρίς να την
ενδιαφέρει η «ποιότητα». Νουμεράκια να γίνονται, κυρα-Τένια μου!
Τα
χρόνια, όμως, πέρασαν και το κορίτσι αποφάσισε να μεγαλώσει. Πέταξε το ηλίθιο
χαμογελάκι της κι έγινε τσουλάρα προδιαγραφών. Μετατράπηκε σε μια χιλιογαμημένη
πορνοστάρ αλλά επειδή η κοινωνία δεν ήταν ακόμα έτοιμη για τόσο προχώ
καταστάσεις, έριξε πάνω στην προστυχιά της τη ρόμπα του επιστήμονα και την είδε
κοινωνική ερευνήτρια-ψυχολόγος-μητέρα Τερέζα.
Ήταν
κάπου πριν τα Χριστούγεννα, όταν συντάκτρια του site μας, μας είπε πως κάποιος
δημοσιογράφος με αφορμή το άρθρο της για την νευρική ανορεξία, την προσέγγισε
εκδηλώνοντας ενδιαφέρον και μια πρόταση συνεργασίας με το site. Τον παρέπεμψε σε μένα και τον Γιάννη μιας
κι είμαστε οι υπεύθυνοί του.
Ο
τύπος δεν άργησε να επικοινωνήσει μαζί μας μ᾽ ανεκδιήγητα greeklish -δημοσιογράφος
είπαμε, ε;- και αργκό μόρτικη που ούτε
στη σουβλακερί του Μπάμπη του Γαρδούμπα δε συναντάς.
Χωρίς
πολλά-πολλά, μπήκε στο κυρίως θέμα. Ήταν συνεργάτης γνωστής trash-troll
παρουσιάστριας που στο παρελθόν έχει βγάλει ένα σωρό νούμερα, εμ,
συγγνώμη καλλιτέχνες, η οποία με την πρόσφατη μεταγραφή της σε νέο τηλεοπτικό
σταθμό, είχε κάνει στροφή στην καριέρα της και το είχε γυρίσει σε κοινωνικές
εκπομπές που προσέφεραν χέρι βοηθείας σε κατατρεγμένους.
Δε
μας έκανε ξεκάθαρο ούτε από τα μηνύματα, ούτε τηλεφωνικά τι ακριβώς ζητούσε από
εμάς και μας πίεσε για μια κατ᾽ ιδίαν συνάντηση.
Αν
και ήμασταν ψυλλιασμένοι για το τι ήθελε, είπαμε να κάνουμε τη διαδρομή από τον
Πειραιά στα Μελίσσια για να μην κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια.
Πήγαμε,
λοιπόν, στα γραφεία, όπου ένας μπουκωμένος με σάντουιτς πορτιέρης μας υποδέχτηκε.
Δώσαμε τα ονόματά μας και μας πέρασε στον χώρο αναμονής.
Αφού
περιμέναμε για περίπου είκοσι λεπτά, παρατηρώντας κάθε καρακάξα που την είχε
δει Larry King κι ας την ήξερε μόνο η
μάνα της, τελικά άνοιξε μια πόρτα κι εμφανίστηκε ένα λιλιπούτειο ανθρωπάκι, με
παπούτσι έτοιμο για πρεμιέρα στα μπουζούκια με το απαραίτητο ντεκολτέ και
λίκνισμα τύφλα να ᾽χει η Bellucci.
Με
δυσκολία καταφέραμε να συγκρατήσουμε το γελάκι που είχε σκαλώσει στην άκρη των
χειλιών, μιας και ο τύπος ιντερνετικά το έπαιζε και πολύ βαρβατάντρας. Μας οδήγησε
σ᾽ ένα γραφείο του πάνω ορόφου, μέσα στο οποίο βρισκόταν συνεργάτης της δικής μας
Ελληνίδας Oprah Winfrey.
Αφού
μας έκανε έναν ατελείωτο πρόλογο, δικαιολογώντας την προϊστορία της γνωστής
παρουσιάστριας που ήταν ένα στιγμιαίο λάθος –σαν του Πασχάλη ένα πράγμα- κι
αφού έπλεξε ένα εγκώμιο για την ποιότητα του site και την αριστοτεχνική
χρήση της ελληνικής γλώσσας στην ομιλία μας (ούτε μια
δύσκολη λέξη δεν του είπαμε μετά τα greeklish
που μας έβγαλαν τα μάτια), μπήκε στο ζουμί της συνεργασίας.
Όπου
συνεργασία σήμαινε με απλά ελληνικά να ψαρεύουμε άτομα από ευπαθείς κοινωνικές
ομάδες, άτομα που περνούσαν τον προσωπικό τους Γολγοθά προκειμένου να τα
βγάζουν στην τηλεόραση με σκοπό να τα «βοηθήσουν» γιατί πάνω απ᾽ όλα θέλουν να «κάνουν
καλό κι είναι άνθρωποι με ευαισθησίες».
Το
«σάλτα και γαμήσου» κρατιόταν από το μπροστινό μου δόντι, αλλά είπα να φερθώ
κόσμια και να σταθώ κυρία των περιστάσεων. Ο Γιάννης απ᾽ την άλλη σαν υπεύθυνος
επικοινωνίας του site
και σαν άντρας που δε το σκέφτεται και πολύ, του πέταξε την
προσβόλα μέσα στα μούτρα.
«Καραγκιόζηδες
δεν πρόκειται να γίνουμε για κανέναν και το site δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει
ανθρώπους χάριν της δικής σας τηλεθέασης. Κι εν πάσει περιπτώσει κακώς μας κουβάλησες
εδώ, ας τα έλεγες από το τηλέφωνο».
Σπάστηκε
ο λιλιπούτειος αλλά είπε να παίξει και το τελευταίο του χαρτί στέλνοντάς μας στη
διευθύντρια σύνταξης για να μας εξηγήσει, λέει, καλύτερα γιατί τον
παρερμηνεύσαμε.
Ψάχναμε
πόρτα να φύγουμε, έλα όμως που οι πόρτες άνοιγαν με κάρτα και τα παράθυρα ήταν κλειστά!
Κάναμε υπομονή μέχρι που μας οδήγησαν στην κεφαλή της εκπομπής. Μια ξανθιά και
ντόμπρα κυρία μας υποδέχτηκε η οποία ούτε το site δε γνώριζε (της τα πρόλαβε
όμως ο λιλιπούτειος). Χωρίς εισαγωγές
και γλειψίματα μπήκε στο ψητό. Ήθελαν έναν άνθρωπο να εκτεθεί δημοσίως κι
επειδή είχαν δει πως στο site
μας έχουμε αρκετές, προσωπικές ιστορίες ανθρώπων ήθελαν απλά να τους
φέρνουμε σε επαφή με τα άτομα για να στήνουν πάνω στις ιστορίες τους τις εκπομπές
τους.
Όμορφα
κι ωραία την ευχαριστήσαμε αλλά δε μας ενδιέφερε να ξεφτιλίσουμε τόσο ανθρώπους
που γνωρίζουμε γράφοντας τις ιστορίες τους, όσο και τους ανθρώπους που
απευθύνονται στο site. Η
συζήτηση έληξε εκεί πολιτισμένα.
Ο
λιλιπούτειος μας συνόδευσε μέχρι την είσοδο αλλά το μάτι του με σκάναρε
διεξοδικά.
«Ξέρεις,
το Σάββατο έχουμε μια εκπομπή με θέμα την νευρική ανορεξία. Αν μπορούσες να με
βοηθήσεις κάπως…»
Χαμογέλασα
ειρωνικά και δεν απάντησα. Απλά έκλεισα την πόρτα.
Αρχικά
είχαμε πει να μη δώσουμε έκταση στο θέμα, να το κρατήσουμε ως inside joke και να το θυμόμαστε τις κακές
μέρες.
Λίγους
μήνες μετά, το ίδιο κανάλι μας ξαναενοχλεί με αφορμή ένα άρθρο για τις χωρισμένες
μητέρες που είχε γράψει με μεγάλη επιτυχία συντάκτρια του site μας. Αυτή τη φορά μας ανεβάζουν
level τηλεοπτικής
σκατίλας και ζητούν την παρουσία της εν λόγω συντάκτριας σε πιο «κυριλέ»
εκπομπή, για να παίξει στον φακό το εργάκι της ταλαιπωρημένης μητέρας και να
χρυσώσει την Ελληνίδα Oprah
Winfrey που σας έλεγα.
Με
περίσσεια αγάπη εμείς, ως ομάδα του ilov.gr, στέλνουμε ένα μεγάλο, αράπικο πούλο στο
αγαπημένο κανάλι, και ζούμε με την ελπίδα αυτό το Ε.Σ.Ρ να κάνει κάποια στιγμή
σωστά τη δουλειά του και να κλείσει οριστικά προγράμματα σαν κι αυτά, που
εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη αφέλεια, ανάγκη, πόνο έως και ψυχική ανισορροπία
για να κοκκινίσουν τα μηχανάκια της AGB.
Η
ηθική έχει ορισμό, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει υπόσταση και εσείς δεν έχετε
τσίπα.
Ως
αρχισυντάκτρια του site, σας εύχομαι
ολόψυχα να πάτε να γαμηθείτε!
Μόνο
αγάπη!
