Όσο και αν φεύγεις, εδώ γυρίζεις - Unknown - 7 Μαρ 2016

Όση ώρα στεκόταν στο μπαρ έτσι μασκαρεμένη σκεφτόταν την κούραση της. «Δεν ήταν καλή ιδέα» μονολογούσε κοιτώντας όλον αυτόν το χαμό γύρω της. Είχε ξεκινήσει από την Αθήνα να πάει στην Πάτρα και να χαθεί μέσα στους τρελούς καρναβαλιστές. Να θυμηθεί τα παλιά. Όταν το σχεδίαζε της φαινόταν ωραία ιδέα… πρωτότυπη. Τώρα όμως ένιωθε λίγο μεγάλη για όλα αυτά.

Ο μπάρμαν την κερνάει σφηνάκια. Τα πίνει από υποχρέωση. Περίεργο πώς, αλλά έχουν μαζευτεί και άλλοι «γαμπροί» γύρω της. Και όμως παρά την αδράνεια τόσων ετών δεν νιώθει την ανάγκη να γνωρίσει κάποιον. Χαίρεται βέβαια όταν παρατηρεί ότι αρέσει ακόμα στους άντρες, αλλά είναι τόσο μεγάλη η αμηχανία της που τα νικάει όλα.

Με το τρίτο σφηνάκι κάπως λύνεται όλο αυτό και ακολουθεί κάποιον που την τραβάει με το ζόρι στην πίστα. Ευτυχώς υπάρχει πολύς κόσμος που χορεύει σε ρυθμούς μακαρένα. Δεν την ξέρει τη χορογραφία αλλά τη μαθαίνει τώρα. Δεν τα πάει και άσχημα.

Τώρα ένας άντρας ντυμένος αρκούδα την τραβάει προς τη μεριά του. Χορεύουν μαζί ασταμάτητα. Ένα άλλο χέρι την πιάνει από τη μέση. Γυρίζει και βλέπει έναν πειρατή με μάσκα. Μυρίζει την κολώνια του. Κάτι της θυμίζει, αλλά δεν είναι σίγουρη.

Οι ώρες περνούν, όλο το μαγαζί έχει γίνει μια παρέα και διασκεδάζουν όλοι μαζί. Σαν να γνωρίζονταν από πάντα. Κανείς δε συστήνεται, δε λέει ονόματα και άλλες άχρηστες για την παρούσα φάση πληροφορίες. Καθόλου δε με νοιάζει πού μένεις, αν είσαι single και με τι ασχολείσαι, αν έχεις κέφι και χορεύεις θα διασκεδάσουμε μαζί απόψε.

Και άλλα σφηνάκια, και άλλα τραγούδια. Ευτυχώς τα περισσότερα τα ξέρει γιατί τα ακούει ο έφηβος γιος της στο youtube. Τώρα χορεύει με έναν άντρα που έχει ντυθεί γυναίκα. Του πάει πολύ, αλλά πιάνει τον εαυτό της να προσπαθεί να τον φανταστεί με αντρικά ρούχα. Δεν το καταφέρνει τελικά γιατί τώρα την τραβάει από το χέρι κάποιος με μάσκα Βαρουφάκη. Χορεύει και μ’ αυτόν. 

Έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου και συνειδητοποιεί τι περίπου συμβαίνει όταν η μουσική σταματάει και τα φώτα ανάβουν. Όλοι μιλάνε για το πού θα συνεχίσουν. Εκείνη έχει αποφασίσει να γυρίσει στο ξενοδοχείο. Έχει κουραστεί και με όλα αυτά που φοράει (περούκες, μάσκες, καπέλα) μόνο και μόνο για να μην την αναγνωρίσουν.

Πάει να πληρώσει, αλλά ο μπάρμαν την ενημερώνει πως έχει καθαρίσει για εκείνην ο πειρατής. Πάνω στην ώρα εκείνος την πλησιάζει και βγαίνουν μαζί έξω. Του λέει «ευχαριστώ», αλλά εκείνος δεν της απαντάει. Τη βοηθάει να βάλει το πανωφόρι της και μυρίζει το άρωμά του.

Περπατούν μαζί στους ανήσυχους δρόμους της Πάτρας. Όλος ο κόσμος γυρνάει τώρα έξω από τα κλειστά μπαράκια αποφασισμένοι να συνεχίσουν.  Άλλοι λένε για παραλία άλλοι για κάποιο after. Οι δυο τους προσπερνάνε τον κόσμο αμίλητοι… Λίγα μέτρα μετά εκείνος την αγκαλιάζει.

«Στο 'λεγα πως όπου και αν πηγαίνουμε μαζί θα καταλήγουμε» της λέει. Εκείνη ακουμπάει στον ώμο του. 
«Μην ξεχάσουμε το πρωί να πάρουμε κάτι για τα παιδιά» του απαντάει και χάνονται στην ανατολή.  

11:11 μ.μ.