728x90 AdSpace

Latest Articles

8 Μαρ 2017

Κράτα τα φίλτρα για τον καφέ σου και τις μάσκες για τα καρναβάλια - Μαρία Τσαγκαράκη - 8 Μαρ 2017


«Βάλε φίλτρο» λέει μια διαφήμιση. Βεβαίως. Φίλτρο στον καφέ σου, στο τσιγάρο, στον απορροφητήρα της κουζίνας, στο κλιματιστικό του σπιτιού σου. Μέχρι εκεί όμως. Καταλαβαίνεις πού το πάω. Έχουμε φτάσει σε σημείο να βάζουμε φίλτρο σε οτιδήποτε στην καθημερινότητά μας. Στις φωτογραφίες, στις σχέσεις, στις κουβέντες μας.

Αποτυπώνουμε εικόνες και στιγμιότυπα σε φωτογραφίες, οι οποίες καταλήγουν «πειραγμένες» μέχρι να τις μοιραστούμε τελικά με οικείους, φίλους και γνωστούς. Δε μας αρέσουν, βλέπεις, αυτούσιες κι αυθεντικές. Συνήθως όλο και κάτι δε μας γεμίζει το μάτι. Ένα τσουλούφι που πετάει (κι ο γάιδαρος μαζί), ο γιακάς που είναι στραβός (κι ο γιαλός μη σου πω), μια γάτα που μπαίνει στο πλάνο ξαφνικά, ένα φύλλο δέντρου που πέφτει στον ώμο μας τη λάθος στιγμή, η μύτη μας που θέλει λίγο πουδράρισμα.

Κάθε τι πάνω μας ή γύρω μας θέλουμε να δείχνει τέλειο, αψεγάδιαστο. Μα γιατί τέτοιο ζόρι; Αφού έτσι κι αλλιώς δεν είναι αψεγάδιαστα! Άλλωστε η ομορφιά στο καθετί βρίσκεται εκεί ακριβώς, στις μικρές ατέλειες που το καθιστούν μοναδικό, ξεχωριστό.

Φωτογραφίες είναι, θα μου πεις, παρεμβάσεις γίνονται, καλλιτεχνική αδεία. Άντε, κομμάτια να γίνει, να το καταπιώ κι αυτό. Με τα υπόλοιπα όμως τι γίνεται; Η συνήθεια αυτή έχει απλώσει επικίνδυνα τα πλοκάμια της και στις ανθρώπινες σχέσεις, στη συμπεριφορά μας, στην αλληλεπίδρασή μας με τον περίγυρο.

Αμηχανία, ντροπή, δειλία, καθωσπρεπισμός, υποκρισία είναι μερικά μόνο από όσα λειτουργούν ως φίλτρο σε καθετί που δεν κάνουμε ή δε λέμε όπως πραγματικά θέλουμε.  

Πόσες φορές η απάντησή σου στην ερώτηση «τι κάνεις;» είναι ένα μηχανικό και τυπικό «καλά», τη στιγμή που το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι κάτι μεταξύ «τον μαλάκα με επιτυχία» ή «υπομονή».

Για να μη σου θυμίσω εκείνο το πλάσμα που γλυκοκοιτάς τελευταία στο στέκι σου, που κάθε φορά στην ερώτηση «τι θα ήθελες» η απάντηση ένα διπλό καπουτσίνο έρχεται στο μυαλό σου δεύτερη μετά το προφανές, «εσένα».

Πόσες φορές έχεις διασταυρωθεί στο δρόμο με γνωστούς που δεν έχεις καμία όρεξη και συχνά ούτε καν λόγο να τους χαιρετίσεις, αλλά παρ’ όλα αυτά ακολουθεί μια στιχομυθία σε στυλ:

-Γεια! Τι κάνεις; [Φιλιούνται, αγκαλιάζονται, ματς – μουτς.]
-Έλα! Καλά εσύ; Τι νέα; [Χαμόγελα ζωγραφίζονται στα πρόσωπα #not. Το στόμα χαμογελάει μόνο του.]
-Όλα καλά! [Μην τσιμπάς. Μόνο ο Sakis το λέει τραγουδώντας και το εννοεί.]
-Να κανονίσουμε κανένα καφέ να τα πούμε! [Σήριαλ γίναμε. Από το προηγούμενο σίζον τα ίδια.]
-Ναι, φυσικά! Έγινε βρε! Χάρηκα! [Λέει με ύφος αλά Όλγα Τρέμη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, aka ανέκφραστη.]

Συνήθως η μόνη δόση αλήθειας σε ανάλογο διάλογο είναι το «κανέναν καφέ», αφού εκεί λέγεται, εκεί μένει.

Φέρε πάλι στο μυαλό σου τη σκηνή σαν να είναι κόμικς. Πες την αλήθεια: Άλλες ατάκες είναι μες τα συννεφάκια διαλόγου κι άλλα σε εκείνα των σκέψεων. Όχι;

Θα έχετε παρατηρήσει πόση εντύπωση μας κάνει ένας αυθόρμητος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος από αυτούς με το ειλικρινές γλυκό χαμόγελο, από ’κείνα τα ωραία που χαμογελάει όλο το πρόσωπο, μαζί και τα μάτια όχι μόνο το στόμα. Ένα αυθόρμητο σχόλιο θετικό ή αρνητικό αλλά τουλάχιστον ειλικρινές κι όχι απλώς από «ευγένεια».

Για ποια ευγένεια μιλάμε αν, παραδείγματος χάριν, πεις σε μια κοπέλα πόσο τέλειο είναι το φόρεμά της, ενώ δεν την κολακεύει καν; Θα μου πεις εύλογα, αν της πεις ότι όντως δεν την κολακεύει, ίσως νομίζει πως τη ζηλεύεις (ναι, κι όμως συμβαίνει και αυτό). Σε τέτοιες περιπτώσεις, λοιπόν, καλύτερα να κρατάμε το στόμα μας κλειστό, αντί να πούμε κάτι που δεν εννοούμε.

Πριν με αρχίσετε στο κήρυγμα περί savoir vivre, διαγωγής και καλών τρόπων, να σας θυμίσω ότι η παιδεία μας, η κόσμια διαγωγή μας και οι καλοί μας τρόποι μπορούν κάλλιστα να αντικατοπτρίζονται στη συμπεριφορά μας χωρίς να γινόμαστε ψεύτικοι και δήθεν. Μια δόση ειλικρίνειας, ευθύτητας και αυθορμητισμού παραπάνω θα κάνουν τόσο τις ανθρώπινες σχέσεις όσο και τον κόσμο μας μακράν καλύτερο.

Σε αυτόν τον κόσμο λοιπόν, στη συγκεκριμένη εποχή που ζούμε, χτίζουμε ένα κοινωνικό προφίλ το οποίο πλέον δεν προβάλλεται μόνο σε κοινωνικές συναναστροφές κι εκδηλώσεις, αλλά σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ξέρουμε λοιπόν πολύ καλά οι περισσότεροι από μας πως έχουμε τη φωλιά μας λερωμένη σχετικά με το πώς προβάλλουμε τον εαυτό και τη ζωή μας προς τα έξω.

Πριν βιαστείτε να κατηγορήσετε την εποχή και την εκάστοτε γενιά, να σας πληροφορήσω πως αυτό συνέβαινε ανέκαθεν απλά δεν υπήρχε η αντίστοιχη τεχνολογία, ώστε να παίρνει και διαδικτυακές διαστάσεις. 
Η υποκρισία με τις δήθεν συμπεριφορές, τα ψεύτικα χαμόγελα στον φωτογραφικό φακό ή στον κόσμο, οι τάχα μου φιλοφρονήσεις για να γινόμαστε αρεστοί και συμπαθείς είναι «ταλέντα» του ανθρώπου τα οποία φυσικά και δεν περίμενε την τεχνολογία ώστε να τα καλλιεργήσει. Απλούστατα τώρα πια έχει περισσότερα μέσα να αξιοποιήσει ώστε να πλάσει την ιδανική κοινωνική «περσόνα».

Ζήσε λοιπόν την εποχή, αξιοποίησε την τεχνολογία, υπερασπίσου τη γενιά σου, αλλά θυμήσου πάντα και πάνω από όλα να είσαι ο εαυτός σου: μοναδικός, αληθινός κι αυθεντικός σε κάθε περίπτωση. 

Κράτα λοιπόν τα φίλτρα για τον καφέ σου και τις μάσκες για τα καρναβάλια!







Μαρία Τσαγκαράκη

Μεταξύ Κρήτης κι Αθήνας, λάτρης της φύσης, αν και κορίτσι της πόλης. Άκρως ομιλητική με όσους με εμπνέουν, «Μαρία της σιωπής» με όσους εκπέμπουμε σε άλλη συχνότητα. Αγαπώ τα ζώα και ιδιαίτερα τα σκυλιά. Εμπιστεύομαι απόλυτα το ένστικτό τους ειδικά για τους ανθρώπους. Αν η τετράποδη αγάπη μου δε σε εμπιστευτεί, μην περιμένεις να το κάνω εγώ. Μουσική, λέξεις, ταξίδια και τατουάζ, τα κομμάτια του δικού μου παζλ σε αυτή τη ζωή. Μέχρι την επόμενη, άδραξε τη μέρα.

Website: iLov.gr

  • Facebook Comments
Scroll to Top