Περπατούσες στο δρόμο. Είχες ένα τρομαγμένο βλέμμα. Δεν μπορούσες να προσδιορίσεις ακριβώς γιατί. Ίσως γιατί είχες μάθει ότι στο σπίτι σου έχει φασολάδα. Ίσως το ότι πήγαν πάλι να σε σκοτώσουν όσοι πετάγονταν με το αμάξι από τα STOP. Ή ίσως πάλι τα status που ανέβαζαν όλοι στα social media και μιλούσαν για μια τρομοκρατική επίθεση όπου σκοτώθηκαν κόσμος. Παιδιά.
Επίθεση.
Η λέξη επίθεση προϋποθέτει δύο αντίπαλες παρατάξεις που εμπλέκονται σε εχθροπραξίες.
Όταν, όμως, κάποιος φοράει εκρηκτικά κι ανατινάζεται σε δημόσιο χώρο
σκοτώνοντας αθώους, ποια λέξη μπορεί να περιγράψει αυτή την πράξη;
Η θρησκεία υπήρξε πάντοτε ένα μέσο για τα κράτη να
δικαιολογούν τις επεκτατικές τους διαθέσεις. Αλλά άλλο πράγμα η θρησκεία κι η
ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει, κι άλλο πράγμα να χρησιμοποιεί κάποιος το
δόγμα της πίστης του για να σκοτώσει, η αρρωστημένη μισαλλοδοξία.
Πριν λίγο άκουσες για το περιστατικό στο Manchester της
Αγγλίας, όπου άλλος ένας παλαβός ζωσμένος με εκρηκτικά σκότωσε σχεδόν 20 άτομα,
ανάμεσά τους και παιδιά, σε μια μουσική συναυλία.
Μιλάμε για έναν άνθρωπο, ο
οποίος από τότε που γεννήθηκε, του γέμιζαν σταδιακά το κεφάλι με έννοιες όπως
«τζιχάντ», «κοράνι», «ιερός πόλεμος», «άπιστοι». Του υπόσχονταν πως όσους
περισσότερους απίστους σκοτώσει (για το Ισλάμ όπου άπιστος ο μη μουσουλμάνος),
τόσο πιο εύκολα θα πάει στον παράδεισο του Αλλάχ, όπου εκεί θα λάβει την
ανταμοιβή του στην επόμενη ζωή.
Έχουμε δει σε γήπεδα να σκοτώνουν κυριολεκτικά οπαδοί
ομάδων τους αντιπάλους τους, απλά και μόνο επειδή φοράνε διαφορετικό χρώμα
κασκόλ. Κι αυτό απλά για την ομάδα, την οποία δε θ’ ακολουθούσαμε αν δε μας
είχε κάνει πλύση εγκεφάλου ο πατέρας μας από μικροί.
Ας σκεφτούμε λίγο αναλογικά πόσο πιο διεστραμμένο
κι άρρωστο είναι η αντίστοιχη «διαπαιδαγώγηση» ενός παιδιού κι η μετατροπή του
σε επίδοξο δολοφόνο. Σε αδίστακτο εκτελεστή, όχι μόνο του εαυτού του, αλλά και
των τριγύρω του ανθρώπων, οι οποίοι απλά έτυχε να γεννηθούν σε άλλη χώρα και να
πιστεύουν σε διαφορετικό δόγμα.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως οι εν λόγω φανατικοί
ντροπιάζουν τα εκατομμύρια των μουσουλμάνων, οι οποίοι ζουν πολιτισμένα, ήρεμα
και με αξιοπρέπεια σε όλες τις χώρες του Δυτικού πολιτισμού, κι οι οποίοι στην τελική
ντρέπονται για λογαριασμό τους. Σκέφτεσαι
πως εσύ ο ίδιος, αν ήσουν μουσουλμάνος, δε θα ήθελες ν’ αντιμετωπίζεις το
ρατσισμό και τον φόβο των «δυτικών» όταν τους έλεγες π.χ. από ποια χώρα
κατάγεσαι και σε ποιον θεό πιστεύεις, ή να τους έπιανες να κοιτάζουν καχύποπτα
κι επιφυλακτικά την τσάντα που κουβαλάς στην πλάτη από φόβο μήπως έχεις C4
μέσα.
Καμία θρησκεία δεν
είναι αθώα. Για εκατοντάδες χρόνια οι «χριστιανοί» έκαναν κι αυτοί Σταυροφορίες
με το πρόσχημα να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους από τους αντίστοιχους
«απίστους».
Τόσο η ιστορία αλλά κι η κοινή λογική μας έχουν δείξει ότι
όλα έγιναν για το πλιάτσικο και για τα πλούτη της Ιερουσαλήμ και γενικά των
Αγίων Τόπων, κι όχι για να ελευθερωθούν τα μέρη που περπάτησε ο Χριστός. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και
φυσικά όχι για τη χάρη του Χριστού, ούτε κανενός άλλου. Πέθαναν απλά και μόνο
για την απληστία του ανθρώπου και την ακόρεστη δίψα για πλούτη και εξουσία.
Κι οι
χριστιανοί έκαιγαν «μάγισσες» στην πυρά κι έκαναν Ιερά Εξέταση, όπου αν δεν
παραδεχόσουν μετά από εξαναγκασμό ότι ήσουν χριστιανός, σ’ έκαιγαν σαν
δαιμονισμένο, μάγισσα, αμαρτωλό. Αυτό όμως γινόταν πριν από 1000 χρόνια. Όχι το
2017.
Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει προκατάληψη απέναντι στο
Ισλάμ συγκεκριμένα.
Στη θέση του θα μπορούσε άνετα να μπει ο χριστιανισμός, ο
βουδισμός, ή οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Απλά έτυχε η συγκεκριμένη θρησκεία να
έχει τον μεγαλύτερο φανατισμό όσον αφορά τις αιματηρές εκδηλώσεις του και τις
εκατοντάδες των αθώων θυμάτων ανά τις δεκαετίες κι ειδικά σε πρόσφατες τέτοιες
εκδηλώσεις.
Όπως έχει πει και κάποιος μουσικός, τον οποίο
θαυμάζεις πάρα πολύ επί σειρά αιώνων, όλες οι θρησκείες αλλά κι οι εκπρόσωποί τους,
κατ’ επέκταση, μάχονταν μεταξύ τους. Το αντικείμενο της διαμάχης αυτής ήταν το
ποια θρησκεία δίδασκε περισσότερο την αγάπη.
Μέσα από εκατοντάδες αθώα θύματα της «αγάπης» αυτής. Ας
σκεφτούμε για λίγο τη διάσταση της τραγικής αυτής ειρωνείας.
Είναι
απαράδεκτο ν’αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές στο όνομα του θείου. Όποιας θρησκείας
κι αν είναι αυτό. Δεν είναι δυνατόν η ανάγκη του ανθρώπου να πιστέψει σε κάποια
ανώτερη δύναμη να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης κάποιων επιτηδείων, οι
οποίοι χρησιμοποιούν τη μισαλλοδοξία για να πετύχουν τους σκοτεινούς σκοπούς
τους μέσα από αιματηρές άνανδρες επιθέσεις.
Περνάς έξω από ένα bar.
Παίζει το Orgasmatron των Motorhead. Ακούς τον Lemmy να λέει «My name is called religion: sadistic, sacred whore».
Πρώτη
φορά αντιλαμβάνεσαι πλήρως το νόημα των στίχων.
