Η κρυφή ιστορία της Φ.Ι.
Ήρθες απ᾽ το πουθενά στη ζωή μου. Χωρίς να σ᾽ αναζητήσω, χωρίς να ψάχνω για έρωτες και σε φάση που το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν έναν άνθρωπο να με ισοπεδώσει. Κι ήρθες με τον πιο υπέροχο, γαμημένο τρόπο. Μπήκες στο γραφείο με το «έτσι θέλω» και με μετέτρεψες σε ηρωίδα παραμυθιού.
Μου πούλησες το πιο όμορφο ψέμα
κι όλα αυτά για να διασκεδάσεις λίγο τη μίζερη ζωή σου. Είχες βαρεθεί την
επίπεδη σχέση σου και δε σε γέμιζε μια ζωή χωρίς περιπέτεια κι ας ήταν επιλογή
σου. Διάλεξες εμένα και με έκανες τον κρυφό σου πόθο. Γέμισες τις ζωές μας με
ίντριγκα, δράση και πάθος.
Είχαμε κάνει συμφωνία να μην
ερωτευτούμε ο ένας τον άλλον. Αλλά όπως σ᾽ όλους τους κρυφούς έρωτες, κάποιος
την πατάει. Αναρωτιέμαι πώς ήταν δυνατόν να είμαι τόσο αφελής και να πιστέψω,
πως ήμουν αρκετά δυνατή να μην την πατήσω μαζί σου. Πήρα το ρίσκο κι έπεσα με
το κεφάλι.
Το κινητό προέκταση χεριού, αδικαιολόγητες
απουσίες απ᾽ το σπίτι, ατέλειωτες φτιαχτές ιστορίες για τα σημάδια πάνω στο
κορμί μου. Ώσπου έφτασα να ζω μόνο για τις ώρες που ήμασταν μαζί. Κλεισμένοι
στο σπίτι, να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από την κριτική του κόσμου. Ζούσα με την
ελπίδα πως κάποια στιγμή θα μπορώ να κυκλοφορώ δίπλα σου και πως όλα όσα μας χώριζαν
θα παραμερίζονταν κάποια στιγμή.
Τον χρόνο τον ένιωθα εχθρό μου.
Έφευγε γρήγορα όταν ήμουν μαζί σου και διέστελλε τα λεπτά του όταν περίμενα ένα
σου μήνυμα. Ένιωθα πως με κορόιδευε μέσα στα μούτρα μου, λες κι έπρεπε να
πληρώσω το τίμημα της δικής σου απιστίας.
Ο χειρότερος εχθρός μου, όμως,
ήσουν εσύ. Γιατί με έτρωγες. Ροκάνιζες τον εγωισμό και την αξιοπρέπεια μου μέρα
με τη μέρα, μέχρι που τα εξαφάνισες εντελώς. Έμεινα συναισθηματικά γυμνή, εκτεθειμένη
μπροστά σου κι αναγκάστηκα να παραδεχτώ την ήττα μου.
Νίκησες. Τα κατάφερες. Μ᾽ έκανες
να ερωτευτώ και να αγαπήσω την σκοτεινή σου πλευρά. Αυτή που έχεις μάθει να
κρύβεις απ᾽ τους άλλους. Αυτή που δε θέλεις ν᾽ αποκαλύψεις σε αυτούς που σ’
αγαπάνε, μην τύχει και χάσεις τον σεβασμό και την εκτίμηση τους. Αυτήν αγάπησα.
Με έδιωξες χωρίς να μου πεις ποτέ
τον λόγο.
Ίσως να συνειδητοποίησες πως αυτή
που νίκησε τελικά στην μεταξύ μας μονομαχία ήμουν εγώ. Γι᾽ αυτό και τη νύχτα του αποχαιρετισμού είχες
την εικόνα του ηττημένου.
Κανείς δεν μπορεί να πει με
σιγουριά σε τέτοιες καταστάσεις ποιος είναι ο χαμένος. Αυτός που αγάπησε κι αυτός
που απέρριψε κάνουν τραμπάλα στην ίδια ζυγαριά.
Εσύ μπορεί να έφυγες. Η αγάπη μου, όμως, πάντα θα σε στοιχειώνει, μπάσταρδε.
