728x90 AdSpace

Latest Articles

21 Φεβ 2016

Εκείνο το αύριο δεν ήρθε ποτέ - Μάγδα Χατζηστρατή - 21 Φεβ 2016


Η χώρα μας έτυχε σε γεωγραφική θέση που την κάνει είσοδο και πέρασμα προς τις χώρες της σωτηρίας. Γι’ αυτό εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι περίπου βρέθηκαν και βρίσκονται καθημερινά να διασχίζουν το Αιγαίο στην προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη.

Τουλάχιστον χίλιοι απ᾽ αυτούς δεν έφτασαν ποτέ, άφησαν την τελευταία τους πνοή στη θάλασσά μας. Οι μισοί απ᾽ αυτούς βρέφη και νεογνά. Κάποια από αυτά, παγωμένα απ᾽ το κρύο, ξεψύχησαν στην αγκαλιά της μητέρας τους …

Απ’ την άλλη μεριά, υπάρχουν κι εκείνοι/ες από τη Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ που κατάφεραν να φτάσουν ζωντανοί/ες στις ακτές των νησιών μας και συνέχισαν το ταξίδι τους προς τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.

Ταλαιπωρήθηκαν, βέβαια, εβδομάδες ολόκληρες στη χώρα μας, αλλά χάρη σ’ ένα πρωτόγνωρο αυθόρμητο κίνημα συμπαράστασης δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνίδων, επιβίωσαν και συνέχισαν το δύσκολο ταξίδι τους.

Στη συνείδησή τους, όμως, πρυτανεύει το ερώτημα «πώς χάθηκαν αυτοί, κι εγώ ζω;».
«Ήταν η μοίρα τους» θα απαντήσουν παρηγορητικά οι πιο καλόβουλοι, ενώ «κακώς επέλεξαν την προσφυγιά κι οδήγησαν τα παιδιά τους στο θάνατο, αφού στο δρόμο αυτόν ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος του θανάτου» είναι η χαρακτηριστική απάντηση των «αντικειμενικών» σχολιαστών.

Τι είναι, τελικά, αυτό που οδήγησε τα εκατοντάδες μωρά και τους γονείς τους στο θάνατο; Δεν είναι ούτε η μοίρα, το πεπρωμένο, το κισμέτ, ούτε κι οι αντικειμενικές συνθήκες. Γιατί αυτά τα παιδιά αποτελούν την «εν ψυχρώ» θυσία στο βωμό των εθνικιστικών ιδεολογημάτων των κυβερνώντων στο παρελθόν και το παρόν της χώρας μας.

Μάλιστα όλα αυτά, ενώ γνώριζαν ότι μια τέτοια εγκληματική πρακτική δεν μπορεί παρά να συνεπάγεται και τεράστιο πλήγμα στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, της πολιτικής ηθικής.

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι πολιτικοί και δημοσιογράφοι αποκαλούν πια «παράτυπους μετανάστες» τους μέχρι πρότινος πρόσφυγες. Είναι απορίας άξια, μολαταύτα, μια τέτοια μεταστροφή.

Από πού πηγάζει άραγε; Γιατί ξαφνικά αργήσαμε να βλέπουμε διαφορετικά απ’ ό,τι χθες τους ξεριζωμένους από τις πατρίδες τους, που διακινδυνεύουν τη ζωή τους, αναζητώντας με αγωνία καταφύγιο και ελπίδα;

Αυτοί σίγουρα δεν άλλαξαν πάντως, και σε καμία περίπτωση δεν έπαψαν να είναι αυτοί που καταγράφηκαν στα νησιά μας ως άτομα με δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης μέσα στη χώρα. Αναζήτησαν προστασία κι είχαν δικαίωμα να την πάρουν, καθώς αυτό προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις που υπογράψαμε.
Μάλλον εμείς αλλάξαμε, λοιπόν… αλλά όχι μόνο εμείς… Πρόσφατα στη Δανία -η οποία θέσπισε το «Συμβούλιο Προσφύγων», μια ανθρωπιστική πρωτοβουλία κυβέρνησης και πολιτών για τη στήριξη των προσφύγων- το Κοινοβούλιο πέρασε έναν νόμο που δε διαφέρει κατ’ ουσία απ᾽ τη χιτλερική πρακτική δήμευσης των εβραϊκών περιουσιών.
Συγκεκριμένα, οι Αρχές τους δύνανται να δημεύουν απ᾽ τους πρόσφυγες που ζητούν άσυλο περιουσιακά στοιχεία που υπερβαίνουν τα 1.450 δολάρια(πλην αντικειμένων συναισθηματικής αξίας).
Στην προσπάθεια αναζήτησης της αρχής του νήματος απ᾽ όλο αυτό το κουβάρι της μεταστροφής και της απανθρωπιάς που πλέκεται αριστοτεχνικά και μας καταπνίγει, πιθανόν να κρύβονται όλοι εκείνοι που προσδοκούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη και να επιτεθούν στην ανθρωπιά, όπως αυτή εκφράζεται εδώ και μήνες αυθόρμητα και ανιδιοτελώς μέσα από όλους, όσοι συμπαραστέκονται έμπρακτα στους ξεριζωμένους.

Ταυτόχρονα στην αντίπερα όχθη τους, κοιτά αγέρωχη η επιβλητική φιγούρα της Πολιτείας με το, πολλές φορές, απρόσιτο, σκληρό, απρόθυμο, ανίκανο κι εχθρικό της πρόσωπο, και γελά.




Μάγδα Χατζηστρατή

Κατάγομαι από την όμορφη και χιλιοτραγουδισμένη Θεσσαλονίκη. Είμαι απόφοιτη Δημοτικής Εκπαίδευσης και εδώ και δύο χρόνια περίπου γεννήθηκε το πρώτο μου «πνευματικό παιδί», ένα πολυκλωνικό παραμύθι, του οποίου τη συγγραφή και εικονογράφηση επιμελήθηκα η ίδια. Γενικότερα, αγαπώ κάθε μορφή αριστοτεχνικής έκφρασης της ανθρώπινης συνείδησης και κυρίως εκείνων που φωλιάζουν «στα μύχια της ψυχής». Πάντα αναζητούσα το «είναι» πίσω από το «φαίνεσθαι». Διάβαζα πολύ, θυσίαζα πράγματα στο βωμό μιας αδιάλειπτης προσπάθειας να γίνομαι καλύτερη και αυτό συνεχίζεται…

Website: iLov.gr

  • Facebook Comments
Scroll to Top