Τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ.
Ένα «γιατί» κι ένα «γαμώτο» κυνηγάνε τις σκέψεις μου. Για όσα πράγματα έκανα,
για όσα δεν έκανα ενώ ήθελα, για όσα δε φώναξα στη μούρη σου.
Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι για όσες σχέσεις πέταξα στα σκουπίδια. Για όσα άτομα ξέγραψα λόγω εγωισμού. Ο κόσμος μου έμαθε να σηκώνω τείχη με τον άσχημο τρόπο. Μου έμαθε, όμως, και πως ό,τι αξίζω πρέπει να το πάρω μόνος μου. Να παλεύω μέχρι να πέσω στα γόνατα.
Χρωστάω πράγματα στον εαυτό μου, βλέπεις. Χρωστάω εμπειρίες, χρωστάω συναισθήματα. Του χρωστάω ζωή. Κι εσύ του χρωστάς.
Ήσυχα είναι σήμερα, έχει δροσιά και μυρίζει υγρασία. Αστράφτει κάπου στο βάθος. Θαρρώ πως μπορώ να μυρίσω ακόμα το άρωμά σου και τα τσιγάρα σου. Χαμογελάω στη σκέψη σου. Γλυκόπικρη ανάμνηση, τίποτα παραπάνω.
Σου έδωσα πράγματα, πάντα ήθελα να δίνω. Τα εκτίμησες; Δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει να είμαι καλά. Σε σένα το λέω που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή. Μη φοβάσαι να δώσεις αν είσαι καλά μέσα σου. Γιατί ακόμα κι αν τα χάσεις όλα, δε θα στερέψεις. Θα έχεις πάντα να δώσεις.
Αναρωτιέσαι, όμως, γιατί να δίνεις εσύ πάντα. Κι εγώ καμιά φορά, αλλά πάντα σκέφτομαι πως δεν έχουμε κάποιο μπλοκάκι στη ζωή μας να σημειώνουμε τι πήραμε και τι δώσαμε... Χαμένος απʾ την ζωή δε φεύγεις επειδή έδωσες παραπάνω απʾ όσα πήρες.
Χαμένος φεύγεις αν δεν έζησες
αυτά που ήθελες. Αν είσαι δοτικός, μη φοβάσαι να δώσεις, να είσαι πάντα ο
εαυτός σου και να τον εκτιμάς. Το αν θα τον εκτιμήσουν και άλλοι δεν εξαρτάται
καθαρά από 'σένα.
Μη μετανιώνεις !
Μη μετανιώνεις !
Μας λένε από μικρούς πως δεν
κάνει να κρατάμε πράγματα μέσα, να πνίγουμε αυτά που νιώθουμε. Σπάνια το έκανα.
Ήξερα πως αν τα βγάλω πέρα μόνος μου, δε θα χρειάζομαι κανέναν. Όλοι μας πρέπει
να αποδεικνύουμε στον εαυτό μας πόσο δυνατοί είμαστε που και που.
Βρέχει. Πάντα τέτοιες ώρες με στοιχειώνουν οι γυναίκες που ξύπνησαν στην αγκαλιά μου. Όλους μας, πιστεύω. Τα χαμόγελά τους, η μυρωδιά τους, όμορφα πλάσματα. Εύχομαι πολλές φορές να μπορούσα να καώ από έρωτα. Να πληγωθώ. Εύχομαι να μπορούσα δακρύσω. Να αδειάσω, να μηδενίσω.
Η ζωή έχει πάντα γλυκόπικρη γεύση. Κατά κάποιο τρόπο είναι ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα έχει αρχή και τέλος. Το πόσο μεγάλο θα είναι το καθορίζεις εσύ. Το αν θα ήθελες να κάτσεις να το διαβάσεις όταν ολοκληρωθεί πάλι το καθορίζεις εσύ.
Είσαι ο συγγραφέας και ο πρωταγωνιστής του. Μην αφήνεις κενά κεφάλαια. Μην αφήσεις απωθημένα.
Έρχεσαι στον κόσμο χωρίς να χρωστάς τίποτα σε κανέναν. Και στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου σε λίγους θα οφείλεις ουσιαστικά λογαριασμό. Μη διστάζεις να διεκδικήσεις αυτά που θέλεις, να ζήσεις τη ζωή που θέλεις. Κανείς δε θα σε κατηγορήσει εκτός αν σε ζηλεύει.
Πάρʾ το απόφαση. Η ζωή θέλει εμπειρίες. Άσχημες, όμορφες, αυτές της δίνουν νόημα. Ποτέ δε θα μας πάνε όλα καλά, λίγα πράγματα όμως θα στρωθούν στο δρόμο μας.
Μην αφήνεις τίποτα να σε λυγίσει,
μη μετανιώνεις να είσαι ο εαυτός σου. Ζήσε όπως θέλεις.