Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν
πέρασα στην σχολή ήταν να βρω μπάντα. Είχα κάνει συναυλίες στο σχολείο αλλά στα
πλαίσια μαθητικών φεστιβάλ και γιορτών. Με συνάρπαζε η σκηνή, το να παίζω με
άλλους μουσικούς.
Ήμουν τυχερός γιατί σε μερικούς
μήνες ήμουν σε ένα σχήμα με καλούς μουσικούς. Δουλέψαμε σκληρά και κάναμε διασκευές
γνωστών τραγουδιών σε δικό μας ύφος.
Για να σιγουρευτεί το live είχαμε επεισόδια. Η μπάντα που θα ανοίγαμε για την συναυλία διαλύθηκε 15 μέρες πριν το live. Όχι για καλλιτεχνικές διαφορές.
Ο ντράμερ έπνιγε το κουνέλι πού και πού με την τραγουδίστρια. Όταν μαθεύτηκε, ο κιθαρίστας/αφεντικό του συγκροτήματος τους απέλυσε λόγω έλλειψης επαγγελματισμού. Προφανώς, δε χέζεις εκεί που τρως, αλλά ρε γαμώτο σε μας έπρεπε να τύχει ;
Για να σιγουρευτεί το live είχαμε επεισόδια. Η μπάντα που θα ανοίγαμε για την συναυλία διαλύθηκε 15 μέρες πριν το live. Όχι για καλλιτεχνικές διαφορές.
Ο ντράμερ έπνιγε το κουνέλι πού και πού με την τραγουδίστρια. Όταν μαθεύτηκε, ο κιθαρίστας/αφεντικό του συγκροτήματος τους απέλυσε λόγω έλλειψης επαγγελματισμού. Προφανώς, δε χέζεις εκεί που τρως, αλλά ρε γαμώτο σε μας έπρεπε να τύχει ;
That'
s Rock 'n' Roll
Ήμασταν όλοι down. Περάσαμε όμως μια βόλτα απ το μαγαζί και για καλή μας τύχη ο μαγαζάτορας μας άφησε να παίξουμε μαζί με άλλες δυο μπάντες τη μέρα που είχε κανονιστεί, χωρίς να του δώσουμε κάποιο demo. Πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα δύσκολα να κλείσει live δίχως να δείξει έστω ότι ξέρει να γρατζουνάει .
Εν ολίγοις μέσα στην ατυχία μας, μας έφεξε. Και η εναλλαγή συναισθημάτων ήταν φοβερή.
Την βδομάδα του live δεν είχα σταματήσει να μελετάω. Τα δάχτυλά μου είχαν βγάλει φουσκάλες. Ήθελα να είμαι άψογος παικτικά σε επίπεδο που ξεχνούσα ότι η ουσία είναι να περάσεις καλά.
Το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όταν ξύπνησα τελικά το πρωί έτρεμα σαν φύλλο. Γέμισα την μπανιέρα με καυτό νερό, έβαλα Jagermeister και δύο παγάκια σε ένα χαμηλό ποτήρι, και έκατσα μέσα μέχρι να κρυώσει το νερό.
Κάτι σαν να κάνω διαλογισμό ήταν. Χαλάρωσα όμως . «Και μετά λες την Νατάσα, τραγουδίστρια-ντίβα», σκέφτηκα από μέσα μου και γέλασα
Ντύθηκα και κατέβηκα κέντρο, φορτωμένος με δυο κιθάρες, τον εξοπλισμό μου και ρούχα για να αλλάξω. Με λεωφορείο εννοείται.
Κάναμε soundcheck τελευταίοι και βγήκαμε πρώτοι όπως συνηθίζεται.
Το Eightball πάντα μου άρεσε σαν μαγαζί γιατί είχε μεγάλο stage και επαγγελματικό φωτισμό και νιώθεις σαν ροκ σταρ.
Είχε πολύ κόσμο εκείνη την μέρα. Πρέπει να είχαμε κοντά στα 100 άτομα. Συμφοιτητές, φίλοι από το λύκειο, άτομα που δεν περίμενα να δω. Και φυσικά, μαμάδες, μπαμπάδες κλπ.
Είχα κλειστεί στα καμαρίνια για κανένα μισάωρο πριν ξεκινήσουμε και έκανα ασταμάτητα ασκήσεις. Είχα κάψει κυριολεκτικά τα δάχτυλά μου. Ώσπου με φώναξε ο Σπύρος πως ήρθε η ώρα.
Τα πόδια μου δεν ακολουθούσαν, και νόμιζα θα πέσω σε κάθε βήμα στην αρχή. Αλλά μετά τα πρώτα δυο τραγούδια, βλέποντας το κοινό να χορεύει αυτό άλλαξε.
Κατάλαβα πως είμαστε εκεί κυρίως για να περάσουμε καλά. Το κοινό θα ακολουθήσει.
Ήμασταν όλοι down. Περάσαμε όμως μια βόλτα απ το μαγαζί και για καλή μας τύχη ο μαγαζάτορας μας άφησε να παίξουμε μαζί με άλλες δυο μπάντες τη μέρα που είχε κανονιστεί, χωρίς να του δώσουμε κάποιο demo. Πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα δύσκολα να κλείσει live δίχως να δείξει έστω ότι ξέρει να γρατζουνάει .
Εν ολίγοις μέσα στην ατυχία μας, μας έφεξε. Και η εναλλαγή συναισθημάτων ήταν φοβερή.
Την βδομάδα του live δεν είχα σταματήσει να μελετάω. Τα δάχτυλά μου είχαν βγάλει φουσκάλες. Ήθελα να είμαι άψογος παικτικά σε επίπεδο που ξεχνούσα ότι η ουσία είναι να περάσεις καλά.
Το προηγούμενο βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Όταν ξύπνησα τελικά το πρωί έτρεμα σαν φύλλο. Γέμισα την μπανιέρα με καυτό νερό, έβαλα Jagermeister και δύο παγάκια σε ένα χαμηλό ποτήρι, και έκατσα μέσα μέχρι να κρυώσει το νερό.
Κάτι σαν να κάνω διαλογισμό ήταν. Χαλάρωσα όμως . «Και μετά λες την Νατάσα, τραγουδίστρια-ντίβα», σκέφτηκα από μέσα μου και γέλασα
Ντύθηκα και κατέβηκα κέντρο, φορτωμένος με δυο κιθάρες, τον εξοπλισμό μου και ρούχα για να αλλάξω. Με λεωφορείο εννοείται.
Κάναμε soundcheck τελευταίοι και βγήκαμε πρώτοι όπως συνηθίζεται.
Το Eightball πάντα μου άρεσε σαν μαγαζί γιατί είχε μεγάλο stage και επαγγελματικό φωτισμό και νιώθεις σαν ροκ σταρ.
Είχε πολύ κόσμο εκείνη την μέρα. Πρέπει να είχαμε κοντά στα 100 άτομα. Συμφοιτητές, φίλοι από το λύκειο, άτομα που δεν περίμενα να δω. Και φυσικά, μαμάδες, μπαμπάδες κλπ.
Είχα κλειστεί στα καμαρίνια για κανένα μισάωρο πριν ξεκινήσουμε και έκανα ασταμάτητα ασκήσεις. Είχα κάψει κυριολεκτικά τα δάχτυλά μου. Ώσπου με φώναξε ο Σπύρος πως ήρθε η ώρα.
Τα πόδια μου δεν ακολουθούσαν, και νόμιζα θα πέσω σε κάθε βήμα στην αρχή. Αλλά μετά τα πρώτα δυο τραγούδια, βλέποντας το κοινό να χορεύει αυτό άλλαξε.
Κατάλαβα πως είμαστε εκεί κυρίως για να περάσουμε καλά. Το κοινό θα ακολουθήσει.
Πάντα μου είναι δύσκολο να κοιτάζω στο κοινό ενώ παίζω, και αυτή η φορά δεν
ήταν εξαίρεση. Απορροφήθηκα σε αυτό που έκανα. Είχαμε πολύ ενέργεια εκείνο το
βράδυ. Αυτό θυμάμαι μόνο, και ότι μου είπαν ότι έπαιξα καλά.
Η καλύτερη στιγμή του live για μένα είναι αφού τελειώσουμε να παίζουμε προσωπικά όσους ήρθαν να μας δουν. Θα κάτσω σε ένα stand μόνος μου, χωρίς να σκέπτομαι κάτι, χαμογελαστός.
Μέχρι το τέλος της βραδιάς είχαμε κλείσει το επόμενο live.
Η καλύτερη στιγμή του live για μένα είναι αφού τελειώσουμε να παίζουμε προσωπικά όσους ήρθαν να μας δουν. Θα κάτσω σε ένα stand μόνος μου, χωρίς να σκέπτομαι κάτι, χαμογελαστός.
Μέχρι το τέλος της βραδιάς είχαμε κλείσει το επόμενο live.
ΥΓ.1 Αν είσαι μουσικός δεν
υπάρχει πιο έντονο συναίσθημα απ᾽ το να παίξεις live.
ΥΓ.2 Γλυκούλα που ήρθες, μου
συστήθηκες και μου έδωσες συγχαρητήρια μετά το live, συγγνώμη ήμουν σε άλλο πλανήτη.
