728x90 AdSpace

Latest Articles

11 Μαρ 2017

Πες πως τελειώσαμε κι εγώ θα σε σβήσω - ilovgr official - 11 Μαρ 2017


Γράφει η Πέννη Δημοπούλου.


Βρε, βρε… Είδες που σου είπα, η ζωή πώς τα φέρνει;

Εδώ στα δικά μας, λοιπόν. Όταν γράφεις, έρχεσαι και γίνεσαι ένα με την γαμημένη πλευρά του εαυτού σου. Γαμημένη ναι, αλλά ας αφήσω τις βωμολοχίες προς το παρόν, δεν είναι ούτε ακόμα ένα κείμενο με κλάψα, ούτε με βρισιές που θα καλύψουν την κλάψα.

Είναι μια κατάθεση ψυχής.

Χωρίζεις ναι. Συμβαίνει σε όλους, υπάρχουν πάντα και χειρότερα, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές και τα λοιπά. Όταν, όμως, συμβαίνει αυτό, κατέληξα, ότι το δύσκολο κομμάτι είναι να αφήσεις όλο αυτό που ήσουν εσύ με το άλλο πρόσωπο.

Κάπου εδώ να ζητήσω συγνώμη για την απλή, σχεδόν προφορική και εξομολογητική γλώσσα, δεν είμαι σε φάση να αρθρογραφήσω τυπικά με κανόνες και πλούσιο λεξιλόγιο. Θέλω να τα χώσω στο χαρτί, σε μένα, σε σένα, σε όλους εμάς που επιμένουμε σε τελειωμένες καταστάσεις.

Μέσα μας, κρυφά και σιωπηλά. Αυτό ναι που πονάει πολύ.
«Άσʾτο να περάσει, όπως και όποτε περάσει, ζήσ’ το». Ίσως και το πιο σοφό που μου είπαν τώρα τελευταία οι διάφοροι λόγιοι που γνώρισα.

Εγώ και εσύ στο νησί θυμάσαι; Ήταν Οκτώβρης μήνας κι έβρεχε τόσο πολύ. Βροχή σαν αγάπη. Παντού. Πώς γελάγαμε και λέγαμε ότι είμαστε ναυαγοί σε αυτό το νησί φάντασμα -βλέπεις πρέπει να ήμουν η μόνη τουρίστρια.
Γελάω νευρικά να ξέρεις.

Μα καλά νόμισες θα ξαναβρείς τέτοιο έρωτα; Τι είναι ο έρωτας επόμενο δρομολόγιο πλοίου;

Πήρα διάφορα βιβλία μήπως και ξεχαστώ, πήγα σε συναυλίες, σε καινούρια μπαρ. Καλό αυτό, είπαμε «ο ήρωας που θα έρθει και θα με σώσει, είμαι εγώ».
Ο ήρωάς σου, λοιπόν, έρχεται στον καθρέφτη και σου λέει εγωιστικά: «Θα τα καταφέρω ρε δεν ξεψυχάω έτσι εύκολα».

Όμως, ήσουν παντού όλη την ώρα μαζί μου. Μέσα στο κεφάλι μου. Ούτε ένα λεπτό δεν έφευγες, όσο και αν σε έβριζα.

Ρε δεν πας στο διάολο, παλιό-φλώρε! Πάνε  στην κωλοζωή σου. Θα τα καταφέρω δεν είπες; Άσε με να τα καταφέρω.

Δε χωρίσαμε και τη μισώ αυτή την γαμημένη λέξη.
Έφυγες.
Φευγιό είναι όχι χωρισμός.

Και πού να το πω, σε ποιον, πού να το γράψω, να το φωνάξω, ότι ακόμα και τώρα είσαι εδώ. Μέσα σʾ όλο αυτό το όμορφο καλοστημένο ψέμα που μου έστησες, με θυμάμαι να ουρλιάζω και να προσπαθώ να βρω μια λύση.

Αν έρθεις πάλι;
Θα πω ότι τελείωσε, όμως, ποτέ δεν τελείωσε.
Θα κοιμάμαι κάθε βράδυ με τον εγωισμό μου, ένα άδειο κορμί.

Αλλά μια μέρα θα έρθει ένα αύριο για μένα που, πίστεψέ με, ούτε τα σπασμένα σου θα φορτώσω σε κάποιον άλλον καινούριο τυπά, αλλά ούτε θα σε έχω ξεγράψει.

Δεν ξεγράφεται αυτό το σημάδι. Θα μου θυμίζει την όμορφη ύπαρξή μας, και τον αγώνα που κάναμε. Αποδείξαμε ότι ο έρωτας είναι μια φούσκα. Και ότι ποτέ δε θα σε αρνηθώ. Μεγάλη και σκληρή λέξη. Τη μισώ.

Θα σε αρνηθώ μόνο και εάν μου πεις ότι έκλεισε ο κύκλος μας.






  • Facebook Comments
Scroll to Top