Η
αναγνώστριά μας, Άννα γράφει:
Όλα
ξεκίνησαν πριν από τέσσερα χρόνια όταν
γνώρισα τον Χρήστο. Ήταν αυτό που λέμε
έρωτας με την πρώτη ματιά και ήταν
αμοιβαίο. Δεθήκαμε αμέσως και δεν κάναμε
μακριά ο ένας απ’ τον άλλο.
Έτσι
αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Οι
γονείς μου στην αρχή ήταν αντίθετοι ως
προς την επιλογή μου για τον συγκεκριμένο
άνθρωπο, γι' αυτό αποφάσισα να τον
ακολουθήσω.
Έφυγα από το σπίτι μου για να είμαι μαζί
του (δεν είμαστε από το ίδιο μέρος, τα
χωριά μας απέχουν 37 χλμ. περίπου). Λόγω
του ότι ήμαστε κι οι δύο άνεργοι, πήγαμε
στο σπίτι του να μείνουμε. Αργότερα
έπιασε δουλειά σε μια καφετέρια και
κάπως βγάζαμε τα έξοδά
μας
(εδώ να σημειώσω ότι οι γονείς του είναι
χωρισμένοι και ζούσε με την αδερφή και
τη μαμά του).
Κι
εδώ είναι που αρχίζει το «πάρτι». Στην
αρχή όλα ήταν καλά, αλλά όσο περνούσε ο
καιρός άρχισαν τα προβλήματα.
Αυτός να γυρίζει από τη δουλειά οκτώ το
πρωί κι εγώ να ξυπνάω εκείνη την
ώρα,
για να κάνω τη χαρωπή νοικοκυρούλα με
την μαμά του (ε, αφού με τάιζαν, έπρεπε
κι εγώ να καθαρίζω το σπίτι σαν ένδειξη
εκτίμησης που με μάζεψαν, όπως λένε, στο
σπίτι τους και με είχαν σαν παιδί τους).
Όσο
περνούσε ο καιρός, δε μου έφτανε η μαμά
του, είχα και την ανασφάλεια της αδερφής
του ότι της παίρνω τον αδερφό της, ότι
τους χώρισα, και ότι τα άλλαξα όλα στη
μεταξύ τους σχέση. Ήταν
τόσο κολλημένη πάνω του, που όλο αυτό
με αηδίαζε και με
εκνεύριζε
ταυτόχρονα.
Και να, δεν είχε παρέες, και να
έρχεται
συνεχώς μαζί μας έξω, και να, αδερφούλη
μου, θέλω να κοιμηθούμε μαζί σήμερα (όχι
πως δεν το έκαναν όταν έλειπα και μέχρι
και σήμερα που είναι 26 αυτός και 20 αυτή).
Εν
τέλει, λίγο πολύ αυτή όλη η συμπεριφορά
με γέμισε ανασφάλεια και κόμπλεξ που
δεν έχω αδέρφια (μου λέγανε «δεν μπορείς
να καταλάβεις την σχέση μας, δεν έχεις
αδέρφια», κι όλο αυτό εμένα με πίεζε και
με στενοχωρούσε). Αργότερα
βέβαια γίνονταν και άλλα πράγματα που
με έκαναν να πιστέψω ότι κάτι άλλο τρέχει
στη μεταξύ τους σχέση (ούτε να το σκέφτομαι
δεν θέλω) και αποφάσισα
να
φύγω από αυτόν τον άνθρωπο, που ακόμη
αγαπάω.
Προσπάθησα
αρκετές φορές να αλλάξω κάποια πράγματα
μεταξύ τους, αλλά ο ίδιος ήταν ανένδοτος
και κάθε φορά που προσπαθούσα να του πω
ότι κάποια πράγματα δεν είναι, ούτε
φαίνονται νορμάλ, τσακωνόμασταν.
Πραγματικά όλη αυτή η κατάσταση με έχει
γεμίσει ανασφάλεια και πλέον
όταν
ακούω ότι υπάρχει αδερφή φεύγω μακριά...
Η
ομάδα των ψυχολόγων απαντά:
Αγαπητή
Άννα,
Το
θέμα που θίγεις είναι λεπτό και σίγουρα
θα μπορούσε να κάνει τον οποιονδήποτε
να ανησυχήσει.
Οι
γονείς σου δεν ενέκριναν για δικούς
τους λόγους τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες,
με αποτέλεσμα να μείνεις ουσιαστικά
μόνη μαζί του, χωρίς τη δυνατότητα να
γυρίσεις σε εκείνους για υποστήριξη ή
τουλάχιστον κάποια συμβουλή. Αυτό από
μόνο του καταλαβαίνω ότι ήταν ένας πολύ
σοβαρός παράγοντας άγχους.
Βέβαια,
ήσουν πολύ ερωτευμένη και άρα σίγουρη
για την επιλογή σου, κάτι το οποίο σαφώς
βοήθησε να κάνεις την αρκετά τολμηρή
κίνηση να φύγεις από κοντά τους. Δεν
μπορεί ο καθένας να το κάνει αυτό…
Έγινες
δεκτή λοιπόν σε μία οικογένεια καινούρια,
όπου και έπρεπε να βάλεις κι εσύ «ένα
χεράκι», πράγμα λογικό. Παρ’ όλα αυτά,
δε μου δίνεις να καταλάβω ακριβώς το
πώς ήταν η συμπεριφορά τους απέναντί
σου, καθώς θεωρούσες ότι ήταν αυτονόητο
να βοηθάς στις δουλειές του σπιτιού.
Μπορώ
μόνο να υποθέσω ότι υπήρχε από τη μεριά
τους η αίσθηση ότι ήσουν εκεί κάτι σαν
«υπηρετικό προσωπικό», ή τουλάχιστον
ότι η βοήθειά σου δεν εκτιμούταν όσο θα
έπρεπε. Δυστυχώς δεν μου αναφέρεις κάτι
παραπάνω.
Ας
πάμε όμως στο θέμα της αδερφής του, το
οποίο και θεωρώ ότι σε απασχολεί
περισσότερο:
Είτε
το θέλεις, είτε όχι, βρέθηκες σε μία
οικογένεια στην οποία ο άνθρωπός σου
ήταν όχι μόνο γιός και αδερφός, αλλά και
πατέρας.
Για
λόγους που δεν αναφέρεις, οι γονείς του
ήταν χωρισμένοι, και δε γνωρίζεις τι
σχέση είχε ο πατέρας του με την υπόλοιπη
οικογένεια (πότε έφυγε, αν κρατούσε
επικοινωνία, τι γνώμη είχαν για εκείνον
και τα συναφή). Ο πατέρας του έλειπε, και
εκείνος είχε πάρει τη θέση του, και όχι
μόνο στα θέματα τα οικονομικά. Ουσιαστικά,
είχε πάρει το ρόλο του.
Η
αδερφή του λοιπόν, δεν μπορούσε παρά να
τον θαυμάζει, να τον αγαπάει και να τον
αναζητά σε κάθε ευκαιρία. Η σχέση τους
θα ήταν «ιερή», καθώς θα περιελάμβανε
προστασία, σεβασμό και αγάπη, η οποία
αναπλήρωνε όλα όσα δεν έπαιρναν από τον
απόντα πατέρα.
Εδώ
όμως γίνεται αντιληπτό ότι δεν είχαν
τοποθετηθεί σαφή όρια στη σχέση αυτή.
Η αδερφή του φέρθηκε εγωιστικά και
κτητικά, βλέποντας μία άλλη γυναίκα να
μονοπωλεί το ενδιαφέρον του. Πιθανόν,
όπως γράφεις, να είχαν μία επαφή στενότερη
από ότι συνηθίζουν τα αδέρφια.
Δεν
είναι παράξενο να οδηγηθείς σε ορισμένα
συμπεράσματα, ακόμα και να σου δημιουργηθεί
άγχος. Το ότι δεν έχεις αδέρφια τους
βοήθησε να σε κάνουν να νομίζεις ότι
δεν μπορείς να καταλάβεις τη μεταξύ
τους σχέση, πράγμα το οποίο δεν έχει
βάση. Βλέπεις, τα όρια μεταξύ τους ήταν
δυσδιάκριτα, και ίσως και οι ίδιοι να
μην το αντιλαμβάνονταν αυτό.
Σκέψου:
ήταν πιο εύκολο να κατηγορήσουν εσένα
για έλλειψη κατανόησης κι ευαισθησίας,
παρά να σκεφτούν ότι η σχέση τους ήταν
ίσως στενότερη απ’ το συνηθισμένο.
Μέχρι
εδώ καταλαβαίνω ότι αδικήθηκες. Αλλά
διαβάζω στο τέλος του γράμματός σου ότι
«προσπάθησα να αλλάξω τα πράγματα μεταξύ
τους... και τσακωνόμασταν». Είναι
φυσιολογικό να μην σου αρέσει μία
κατάσταση. Αλλά το να προσπαθείς να
πιέσεις τον άλλο να την αλλάξει, σπάνια
μπορεί να επιφέρει το επιθυμητό
αποτέλεσμα.
Όπως
και η αδερφή του, έτσι κι εκείνος είχε
«βολευτεί» στη μεταξύ τους στενή σχέση.
Απολάμβανε την επαφή μαζί της, την
ασφάλεια που ίσως αισθανόταν, το θαυμασμό
που του έδειχνε. Και φυσικά, το γεγονός
ότι τον είχε ανάγκη, και γι’ αυτό τον
διεκδικούσε.
Ο
εγωισμός, η ανάγκη για επιβεβαίωση, η
έλλειψη των ορίων και (κυρίως) του
πατρικού προτύπου, και η επακόλουθη
σύγχυση των ρόλων είναι ένα εκρηκτικό
κοκτέιλ. Εσύ δυστυχώς βρέθηκες στη μέση
μίας ήδη παθογενούς κατάστασης.
Ως
εκ τούτου, η καλύτερη κίνηση που θα
μπορούσες να κάνεις ήταν να απομακρυνθείς,
πράγμα το οποίο και στο τέλος έκανες
(ακόμα μία δύσκολη απόφαση).
Καταλήγοντας,
είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι, ακόμα
κι αν υπάρχει ο φόβος για την πιθανότητα
κάποιος μελλοντικός σύντροφός σου να
έχει στενή σχέση με την αδερφή του, στις
περισσότερες των περιπτώσεων δεν είναι
βάσιμος.
Άλλωστε,
έχοντας ήδη γνωρίσει αδέρφια που φέρονται
έτσι, μπορείς θεωρώ να αντιληφθείς πλέον
ορισμένα πράγματα και να δράσεις
αναλόγως, εάν χρειαστεί.
Όσο
δύσκολο και αν αυτό ακουστεί, μην
περιορίσεις τον εαυτό σου.
Εμπιστεύσου
το ένστικτό σου και μην τοποθετείς
προβλήματα εκεί όπου δεν υπάρχουν.
Χρησιμοποίησε τη δύναμη που προφανώς
έχεις, και κάποια στιγμή θα δημιουργήσεις
μία υγιή σχέση με κάποιο άτομο που έχει
και εκείνο υγιείς σχέσεις. Τι
σημαίνει αυτό; Το τι σχέσεις έχει κάποιος
με τους δικούς του ανθρώπους είναι πολύ
ενδεικτικό του τι σχέση θα έχει και με
μας, αν επιλέξουμε να δημιουργήσουμε
μία μαζί του.
Και
κάτι τελευταίο: μην προσπαθείς να
αλλάξεις τους ανθρώπους. Επειδή στις
περισσότερες των περιπτώσεων δε θέλουν
να αλλάξουν.
Ελπίζω
να βρεις την απάντησή μου χρήσιμη, και
ο φόβος σου να μετριαστεί…
Στείλε κι εσύ το πρόβλημα που σε απασχολεί στο [email protected] και η ομάδα των ψυχολόγων μας θα σου δώσει την απάντηση που ψάχνεις.
